مهاجرت نيروي كار از ايران به كشورهاي OECD و عوامل اقتصادي مؤثر بر آن

نيروي كار يكي از مهمترين عوامل توليد است و خروج آن از كشور متضمن هزينه فرصت اقتصادي براي جامعه خواهد بود. در اين مطالعه تلاش شده است عوامل اقتصادي مؤثر بر مهاجرت نيروي كار ايران طي سال‌هاي 2012-2002 مورد بررسي قرار گيرد. در بررسي مساله از مباني نظري الگوي جاذبه و روش تخمين داده‌هاي تابلويي استفاده شده است. در تخمين روابط از نرم افزار استتا بهره گرفته شده است.  در اين مطالعه، مهاجرت نيروي كار از ايران به 8 كشور عضو OECD بررسي شده است كه بيشترين سهم از مهاجرت نيروي كار ايراني را داشته اند. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه متغيرهاي جمعيت، تجارت خارجي و رشد اقتصادي موجب كاهش روند مهاجرت مي‌شوند و در مقابل  افزايش در  جمعيت، تجارت خارجي، رشد اقتصادي و دستمزد كشورهاي مقصد، به‌علاوه افزايش نرخ بيكاري در ايران و تعداد مهاجران ايراني در كشورهاي مقصد نيز موجب افزايش مهاجرت نيروي كار شده و عوامل جاذبه‌ي مهاجرت به كشورهاي OECD شناخته شده‌اند. بر اين اساس، با توجه به تاثير معنادار و قابل توجه متغيرهاي نرخ بيكاري و رشد اقتصادي كشور در جريان مهاجرت، برنامه ريزي براي بهبود شرايط اقتصادي كشور به منظور كنترل روند صعودي آن ضروري به نظر مي‌رسد.