بررسي رابطه بين كيفيت خدمات گردشگري و رشد اقتصادي بلندمدت در قالب يك الگوي رشد درون زا

صنعت گردشگري بين‌المللي داراي پتانسيل بالايي براي ايجاد درآمدهاي ارزي و افزايش اشتغال است و توجه به اين صنعت مي‌تواند نقش مهمي در روند توسعه اقتصادي ايران داشته باشد. مقاله حاضر با معرفي يك الگوي نظري و يك مطالعه تجربي، نقش كيفيت خدمات گردشگري و گردشگري درون‌زا را در رشد اقتصادي بلندمدت بررسي مي‌كند. براي اين منظور، يك الگوي رشد نظري تجارت بين الملل ارائه مي‌شود كه در آن گردشگري موتور رشد اقتصادي است و كيفيت خدمات گردشگري بر رشد بلندمدت تأثير مي‌گذارد. هم‌چنين با ارائه يك تحليل تجربي، رابطه بين گردشگري، كيفيت و رشد اقتصادي در ايران در بازه زماني ۱۳۴۸-۱۳۹۴ آزمون گرديد. نتايج نشان مي‌دهد كه در بلند مدت ورود گردشگران و كيفيت اقامت گاه هاي گردشگري اثر مثبتي برتوليد ناخالص داخليايران دارد، درحالي كه توليد ناخالص داخلي خارجي داراي اثر منفي بر رشد اقتصادي ايران است. همچنين يافته هاي مقاله حكايت از وجود رابطه عليتي دوطرفه بين رشد GDP حقيقي و رشد گردشگري در ايران دارد.