برآورد ارزش اقتصادي كارخانه‌داري با استفاده از رهيافت استون‌گري و روش ارزش‌افزوده

خانوار به عنوان نهاد بنيادي در هر جامعه و در چرخه ي اقتصاد ملي، از يك طرف عرضه كننده نيروي كار به بنگاه ها در بازار نهاده‌ها و از سويي ديگر مصرف كننده ي كالاها و خدمات نهايي در بازار آن‌ها است. همچنين، خانوار توليدكننده ي بسياري از كالاها و خدمات مي باشد كه محصولات خانگي ناميده  مي‌شود كه ناشي از كار در خانه است. به طور كلي،  كار خانگي با سه منظور خودمصرفي خانوار،  عرضه محصول به بازار براي كسب درآمد، و خانه داري، انجام مي‌گيرد. در اين پژوهش ارزش اقتصادي كار خانه داري برآورد شده است. از آنجا كه هر خانوار براي حيات خود به حداقل زمان و حداقل مصرفِ  محصولات خانه داري نيازمند است، در اين پژوهش، از تابع توليد كاب داگلاس با لحاظ كردن ديدگاه استون گري استفاده شده است. بر اساس يافته هاي پژوهش، سهم ارزش اقتصادي كار خانه داري، 4 درصد از درآمد ملي سال 1394 برآورد گرديده است. اين در حالي است كه در همان سال سهم فعاليت هايي نظير زراعت – باغداري و دامداري به ترتيب 8.33 و 5.57 درصد از درآمد ملي بوده است