الگوي اسلامي - ايراني امنيّت غذايي روستاييان ايران (مورد مطالعه: جنوب استان كرمان)

خوردن، امري اخلاقي است و آنچه براي خوردن انتخاب مي‌شود بازتابي از اعتقادات و ارزش‌هاي افراد است، ولي تاكنون چگونگي بهبود امنيّت غذايي با نگاه بومي، در داخل كشور انجام نگرفته است؛ لذا تحقيق حاضر با هدف تعيين الگوي اسلاميايراني امنيت غذايي مناطق روستاهايي كشور بامطالعه در جنوب استان كرمان انجام گرفت. اين تحقيق از نوع بنياديكاربردي است كه با روش اسنادي به‌منظور تبيين مفاهيم كليدي امنيت غذايي، به‌ويژه از منظر فرهنگ ايراني و دين اسلام و همچنين با يك مطالعه ميداني با روش پيمايش انجام گرفت. از جامعه آماري خانوارهاي روستايي جنوب استان كرمان؛ 390 خانوار با نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي با انتساب متناسب انتخاب شدند. نتايج تحقيق نشان داد، امنيّت غذايي افراد موردمطالعه در وضعيت «ضعيفي» قرار دارد كه بيانگر توجه كم آن‌ها به الگوي اسلامي ايراني امنيّت غذايي روستايي است، كه امنيت غذائي آنان با شناسايي راهبردهاي تحقق آن ميسر مي‌گردد. راهبردهاي مبتني بر نتايج اين تحقيق نشان داد كه راهبردهاي دوازده‌گانه مشخص‌شده در اين تحقيق، در سه دسته فرهنگ تغذيه ، نگرش شناختي و تمايل به مصرف مواد غذايي براي تأمين امنيّت غذايي خانوارهاي روستايي قابل‌شناسايي است. اجراي اين راهبردها، مستلزم تعريف مأموريت‌هاي متناسب با آن‌ها است كه براي تغيير وضعيت موجود امنيت غذايي خانوارهاي روستايي به مطلوب ضروري است كه در اين مقاله مشخص‌شده است.