اثرات اقتصاد دانش بنيان بر جذب سرمايه گذاري مستقيم خارجي ( نظريه همگرايي هاي اقتصادي منطقه اي براي كشورهاي عضو اكو)

همزمان با گسترش بحث جهاني شدن در كنار ظهور عصر اقتصاد دانش پايه، برخي از اقتصاددانان بر اين باورند كه بين‌المللي كردن بازارهاي جهاني به ضرر كشورهاي درحال‌توسعه خواهد بود. ازاين‌رو، منطقه گرايي و تشكيل ترتيبات منطقه اي مطرح شده تا از اين طريق كشورها بتوانند خود را در مقابل مشكلات و بحران هاي جهاني حفظ كنند. در ضمن با شناخت مزيت هاي نسبي و تكيه بر ظرفيت هاي جديد عصر دانايي و تقويت نهادها و بسترهاي اقتصاد دانش بنيان، ارتقاي سرمايه گذاري خارجي و متعاقب آن رشد اقتصادي را در درون منطقه ميسر سازند. در مقاله حاضر، پس از بررسي تئوري ها و ادبيات موضوع مشترك سه مبحث اقتصاد دانش بنيان، منطقه گرايي و سرمايه گذاري مستقيم خارجي و در چارچوب الگوي اقتصادسنجي جاذبه، اثرات اقتصاد دانش بنيان در قالب الگوي همگرايي هاي اقتصادي – منطقه اي بر جذب سرمايه گذاري مستقيم خارجي كشورهاي اسلامي عضو اكو مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان مي دهد اقتصاد دانش بنيان اثرات مثبت بر جذب سرمايه گذاري خارجي بين كشورهاي منتخب دارد؛ به طوري كه طبق نتايج برآورد شده بهبود هر واحدي شاخص تركيبي اقتصاد دانش بنيان در كشور ميزبان در حدود 41 ميليون دلار بر حجم سرمايه گذاري مستقيم خارجي افزوده است.