بررسي توسعه منطقه‌اي از دولت‌هاي سوم تا يازدهم (1360-1392) در ايران

مدل تصميم گيري‌ چند شاخصه و نرم افزارتاپسيس نتايج حاكي از آن بود كه حدود 74 درصد استان‌ها محروم و 24 درصد آن‌ها برخوردار هستند. بر اساس مدل خوشه‌اي، 6 خوشه براي توسعه يافتگي مناطق شكل گرفت كه استان تهران و ايلام به ترتيب در صدر و انتهاي جدول توسعه يافتگي كشور قرار گرفته‌اند. شاخص توسعه از ماتريسي با 21 شاخص و 151 زير شاخص تشكيل شده است. كارايي بودجه در توسعه و مدل برنامه ريزي منطقه‌اي معرفي شده كه استان‌ها بر اساس قدرت و ضعف مديريت كارامد در منابع بودجه‌اي تفكيك شده‌اند. نرم افزار ايويوز و مدل پنل ديتا و تشكيل 3 مدل مستقل رگرسيوني براي هشت دولت مستقل به اين نتيجه رسيديم كه توسعه به عنوان متغير وابسته از متغيرهاي مستقل؛ هزينه‌جاري (حجم دولت)، هزينه‌ عمراني و بودجه كل، تاثير پذير است و بر اين اساس افزايش حجم دولت 12 برابر بودجه كل، بر توسعه تأثير منفي داشته است و افزايش بودجه عمراني مانند بودجه كل ولي 10 برابر بيشتر از آن بر توسعه اثر مثبت داشته است.