بررسي شاخص‌هاي روانسنجي مقياس بهزيستي روانشناختي ريف در دانش‌آموزان دبيرستاني مدارس تيزهوشان: پايايي، روايي و ساختار عاملي

هدف اصلي پژوهش حاضر، تبيين شاخص‌هاي روانسنجي نسخه فارسي مقياس بهزيستي روانشناختي ريف (1989) در دانش‌آموزان دبيرستاني مدارس تيزهوشان بوده است. روش تحقيق از نوع همبستگي بود. يك گروه نمونه به حجم 322 دانش آموز (162 دختر و 160 پسر) به شيوه نمونه‌گيري خوشه‌اي در دبيرستان‌هاي مدارس تيزهوش شهر شيراز انتخاب شدند كه مقياس بهزيستي روانشناختي ريف (1989) را تكميل كردند. پس از تكميل مقياس توسط گروه نمونه، محتواي مقياس به شيوه تحليل عاملي و همبستگي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. به منظور بررسي پايايي آزمون از دو روش باز‌آزمايي و همساني دروني استفاده شد. نتايج همساني دروني براي 3 مؤلفه هدفمندي، رشد شخصي و تسلط بر محيط با استفاده از آلفاي كرونباخ به ترتيب ضرايب 0/92، 0/91 و 0/89 بدست آمد. همچنين پايايي اين مقياس با شيوه دوباره‌سنجي بر روي يك گروه30 نفري با فاصله زماني 15 روز محاسبه شد كه نتايج دامنه همبستگي بين0/81 تا 0/89 را براي مولفه‌هاي بهزيستي بدست داد كه اين نتايج حاكي از پايايي مقياس مذكور است. نتايج تحليل عامل نشان داد كه اين مقياس ريف در ايران با حذف 30 آيتم از 6 مولفه به 3 مولفه تقليل يافت. در مجموع نتايج تحليل عاملي نشان داد كه 36/39 درصد واريانس مقياس توسط اين سه عامل تبيين شده است. با توجه به بار عاملي گويه‌ها مقياس مذكور از روايي مناسبي برخوردار است. به‌طور كلي مي‌توان بيان كرد كه مقياس بهزيستي روانشناختي ريف داراي اعتبار و روايي مناسبي است.