ساختار عاملي پرسشنامه موفقيت تحصيلي دانش آموزان دبيرستاني

پژوهش حاضر با هدف بررسي ساختار عاملي پرسشنامه موفقيت تحصيلي (صالحي، 1393) و با استفاده از رويكرد تحليل عاملي تاييدي انجام شد. روش: روش اين پژوهش از نوع توصيفي بود. جامعه آماري پژوهش كليه دانش آموزان دبيرستاني شهر اصفهان در سال تحصيلي 94-1393 كه حدود 158304 نفر بودند. نمونه‌ي تحقيق شامل 400 نفر از دانش آموزان كه با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. به منظور بررسي ساختار عاملي از نرم افزار 20AMOS استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج تحليل عاملي تاييدي نشان داد كه چهار عامل معدل، نظر دانش آموز، والد و معلم در تعريف موفقيت تحصيلي عيني داراي وزن معنادار و سه زير مقياس رضايتمندي تحصيلي، احساس موفقيت تحصيلي و پايستگي تحصيلي در مورد تعريف موفقيت تحصيلي ذهني داراي وزن معنادار هستند. در نهايت مدل ارائه شده نشان داد كه دو آيتم پنهان موفقيت تحصيلي ذهني و موفقيت تحصيلي عيني در تعريف موفقيت تحصيلي داراي وزن معنادار و قدرتمندي هستند. نتيجه گيري: با توجه به يافته‌هاي اين پژوهش مي توان گفت در نظر گرفتن تنها يك ملاك واحد يعني معدل، براي ارزيابي پيشرفت و موفقيت تحصيلي دانش آموزان همراه با خطا بوده و بهتر است براي سنجش ميزان موفقيت تحصيلي دانش آموزان در مدارس، از پرسشنامه موفقيت تحصيلي (صالحي، 1393) استفاده شود.