بررسي رابطه منبع مهار تحصيلي، خودكارآمدي و به‌زيستي روانشناختي دانشجويان

هدف اين پژوهش، بررسي رابطۀ منبع مهار تحصيلي، خودكارآمدي و به‌زيستي روانشناختي در دانشجويان دختر مقطع كارشناسي دانشگاه يزد در سال تحصيلي 90-89 بود. جامعه آماري عبارت بود از تمامي دانشجويان دختر در مقطع كارشناسي كه در سال تحصيلي 1390-1389 در دانشگاه يزد مشغول به تحصيل بودند. نمونۀ اين پژوهش شامل 393 نفر از دانشجويان دختر بود، كه به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي نسبي انتخاب شدند. ابزارهاي سنجش عبارت بودند از پرسشنامه منبع مهار تحصيلي ترايس (ALOC)، پرسشنامه خودكارآمدي عمومي شرر (GSE)و پرسشنامه آزمون بهزيستي ذهني بزرگسالان كي‌يز (SWB). جهت تجزيه و تحليل داده‌ها، از آزمون‌هاي آماري توصيفي و استنباطي همبستگي پيرسون، رگرسيون گام به گام و تحليل واريانس يك‌طرفه استفاده شد. داده‌هاي پژوهش نشان داد كه بين منبع مهار تحصيلي دروني دانشجويان و خودكارآمدي آنان رابطۀ معنادار و مثبت وجود دارد. بين منبع مهار تحصيلي دروني و به‌زيستي روانشناختي در افراد نمونه، رابطه معنادار و مثبت است. بين خودكارآمدي و به‌زيستي روانشناختي رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. همچنين از نظر منبع مهار تحصيلي، خودكارآمدي و به‌زيستي روانشناختي در بين دانشجويان مجتمع‌هاي علوم انساني، فني‌مهندسي، علوم پايه و هنر و معماري تفاوت معناداري وجود ندارد (P 0/05).پيشنهاد مي‌شود با برگزاري كلاس‌هاي آموزشي مهارت‌هاي زندگي براي دانشجويان به آنان آموخته شود كه شكست‌هاي خود را ناشي از عدم تلاش و موفقيت‌هايشان را ناشي از توانايي‌هاي خويش بدانند كه در اين صورت به‌زيستي روانشناختي بيشتري را تجربه خواهند كرد.