از رنج تا گنج: تحليل رويكردهاي سه گانه به نقش تربيتي رنج

هر فردي در زندگي خود لزوماً با درد و رنج مواجه مي‌شود؛ تا آنجا كه مي‌توان رنج را زبان مشترك انسان‌ها ناميد. با توجه به اينكه اين لحظه‌ها سخت‌ترين و غامض‌ترين تجربه‌هاي هر فرد است؛ تاثيرات عميق و اساسي در زندگي و تربيت او به دنبال دارد. در اين پژوهش، با روش توصيفي‌‌‌تحليلي، پس از مروري كلي بر جايگاه رنج در تاريخ انديشه، سه رويكرد مختلف در مواجهه با رنج معرفي و تحليل شده است: در رويكرد انفعالي، رنج چالشي غير قابل تغيير در زندگي انسان محسوب مي‌شود كه آدمي بايد از مواجهه با آن بگريزد. در رويكرد تدافعي، رنج مانعي براي رشد و تربيت انسان در نظر گرفته مي‌شود كه بايد با آن مبارزه كرد. در رويكرد تكاملي، رنج بستري لازم براي تعالي انسان دانسته مي‌شود كه موجب يالفعل شدن استعدادهاي وجودي آدمي است. نتيجه پژوهش نشان داد كه رويكردهاي انفعالي و تدافعي، نگاه جامع و واقع بينانه‌اي نسبت به رنج ندارند و تنها در رويكرد تكاملي مي‌توان نقش تربيتي فعال و واقع‌بينانه‌اي براي رنج متصور شد.