ارائه مدل ساختاري انگيزش تحصيلي و مشغوليت عاطفي: ميانجي گري هيجان هاي پيشرفت

در پژوهش حاضر رابطه انگيزش تحصيلي و مشغوليت عاطفي با ميانجي‌گري هيجان‌هاي پيشرفت مورد بررسي قرار گرفت. شركت كنندگان پژوهش، 315 دانشجو (173 نفر زن و 142 نفر مرد) رشته ها و مقاطع مختلف دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي دانشگاه شيراز بودند كه با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي سنجش متغيرهاي مورد مطالعه از مقياس مشغوليت تحصيلي (ريو و تسنگ، 2011)، مقياس انگيزش تحصيلي (والرند، 1989) و پرسشنامه ي هيجان هاي پيشرفت (پكران، 2005) استفاده شد. ارزيابي الگوي پيشنهادي از طريق الگويابي معادلات ساختاري (SEM) و با استفاده از نرم افزار AMOS ويراست 24 انجام گرفت. روابط واسطه اي در الگوي پيشنهادي با استفاده از روش بوت استراپ آزموده شدند. يافته ها نشان دادند كه الگوي پيشنهادي از برازش خوبي با داده ها برخوردار است. برازش بهتر از طريق حذف يك مسير غير معني دار حاصل شد. نتايج نشان دادند كه انگيزش دروني اثر مثبت و معني دار و انگيزش بيروني اثر منفي و معني داري بر مشغوليت عاطفي دارند، در حالي كه اثر بي انگيزگي بر مشغوليت عاطفي معني دار نبود. نتايج مربوط به روابط غير مستقيم نيز نشان دادند، ابعاد انگيزش تحصيلي از طريق هيجان هاي مثبت و انگيزش دروني و بي انگيزگي از طريق هيجان هاي منفي اثرات غير مستقيم معني داري بر مشغوليت عاطفي دارند.