طراحي و اعتبار يابي الگوي برنامه آموزش بزرگسالان روستايي كشور

هدف پژوهش ارائه الگويي مناسب براي برنامه آموزش بزرگسالان روستايي در كشور مي باشد. پژوهش در رده تحقيقات كاربردي است كه به روش تركيبي اكتشافي انجام شد. لذا دربخش كيفي پژوهش، روش تحقيق گروه كانوني و مصاحبه نيمه ساختار يافته و كمي از روش توصيفي تحليلي استفاده گرديد. جامعه پژوهش 1600نفر ازكارگزاران نظام آموزش روستايي كشور بود. نمونه گيري كيفي پژوهش با روش غير احتمالي هدفمند و كمي با روش تصادفي خوشه اي استفاده شد. داده هاي بخش كيفي از طريق مصاحبه نيمه ساختار يافته و بحث كانوني و بخش كمي از پرسشنامه محقق ساخته با 393 نفر نمونه كه با فرمول كوكران تعيين گرديد گرد آوري شد. براي تجزيه و تحليل داده هاي كيفي پژوهش از روش كد گذاري سيستماتيك و كمي از شاخص هاي آمار توصيفي، آزمون,Utest تحليل عاملي تاييدي و مدل معادلات ساختاري استفاده شد. يافته هاي كيفي پژوهش نشان دادند كه مولفه هاي اوليه تشكيل دهنده الگوي مناسب برنامه آموزش روستاييان كشور داراي8 مولفه و32زير مولفه بودند. در بخش كمي نتايج مقايسه ميانگين مولفه هاي بدست آمده حاصل از آزمون من ويت ني نشان داد بين ميانگين موجود و ميانگين مطلوب در تمامي مولفه ها تفاوت معناداري در سطح 1% وجود دارد و وضعيت موجود آموزش روستاييان مناسب نيست. نتايج دو مرحله تحليل عاملي تاييدي نيز نشان داد كه مولفه ها داراي بار عاملي كافي جهت پيش بيني برنامه آموزش روستاييان در كشور ميباشد. همچنين شاخص هاي برازش الگوي برنامه آموزش بزرگسالان روستاييان نشان مي دهد كه الگوي تدوين شده داراي برازش مطلوبي مي باشد