اثرات تيمول در مدل تجربي روماتوئيد آرتريت

Investigating the effects of Thymol on animal model of Rheumatoid Arthritis

مقدمه و هدف: امروزه توجه زيادي به تركيبات گياهي باقابليت درماني شده است. هدف از مطالعه حاضر ارزيابي اثرات تيمول در مدل حيواني روماتوئيد آرتريت (RA) است. مواد و روش­ها: بيماري RA با استفاده از تزريق ادجوانت فروند كامل در بالشتك كف پاي رت­هاي ويستار القاء شد. سپس رت­ها به‌صورت تصادفي در سه گروه بدون تيمار، تيمار شده با تيمول (mg/kg100-خوراكي) و يا درمان شده با پردنيزولون (mg/kg10-خوراكي) قرار گرفتند. كليه درمان­ها از روز پنجم پس از القاء شروع شد. تغيير قطر ناحيه dorso-plantar دست و پاي هر رت تا روز 23 پس از القاء، يك روز در ميان ثبت شد. نتايج: ميزان ادم و تورم كف پا در هر دو گروه رت­هاي مبتلا و درمان شده با تيمول و يا پردنيزولون به‌صورت تقريباً برابر نسبت به گروه شاهد كاهش يافت. سطح نيتريك اكسيد و آنزيم ميلوپراكسيداز سرمي، هم‌زمان با شدت تكثير لنفوسيت­هاي طحالي و ميزان توليد سايتوكاين­هاي IL-1 و IL-6 در گروه­هاي درماني نسبت به گروه شاهد كاهش معني‌داري يافت. ميزان كاهش نيتريك اكسيد سرمي در گروه دريافت‌كننده تيمول نسبت به گروه دريافت‌كننده پردنيزولون بيشتر بود. در عوض پردنيزولون موجب كاهش بيشتري در سطح سايتوكاين­هاي IL-1 و IL-6 نسبت به رت­هاي مبتلا و دريافت‌كننده تيمول شد. نتيجه‌گيري: استفاده از تيمول ممكن است كه به‌عنوان يك استراتژي سودمند در كنترل بيماري RA مطرح گردد.

BBackground & Objectives: Nowadays, attention to natural products with therapeutic potential has been increased. This study was carried out to investigate the effect of Thymol on the animal model of Rheumatoid arthritis (RA). Materials & Methods: RA was induced by injection of complete Freund's adjuvant into the footpad of Wistar rats. Then, rats were allocated in 3 groups: treated with Thymol (100 mg/kg-orally), treated with Prednisolone (100 mg/kg-orally) and un-treated group. All treatments were initiated at the 5th day after induction. The change in the dorso-plantar diameter of hands and legs of each rat were recorded every other day until 23 days after induction. Results: The edema and swelling of the soles of the feet of RA rats that received Thymol or prednisolone, were significantly decreased in a similar manner compared to RA rat without treatment. The serum levels of nitric oxide and myeloperoxidase correlated with the proliferation of spleen lymphocytes and the levels of IL-1 and IL-6 production were significantly decreased in treatment groups compared to control group rats. The level of decrease in the level of serum nitric oxide was higher in the thymol group compared to the prednisolone-induced group. Conversely, prednisone caused more decrease in the levels of IL-1 and IL-6 cytokines compared to RA rats that received thymol. Conclusion: Thymol may be considered as a useful strategy to control RA disease.