تحليل و ارزيابي شاخص هاي زيست پذيري در نواحي شهري مطالعه موردي: نواحي 23 گانه شهر زنجان

امروزه شهرها با چالش هاي بسياري در زمينه هاي اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي مواجه هستند. در عين حال افزايش جمعيت به همراه نسبت روزافزون شهرنشيني پيامدهاي زيان باري براي شهرها به ارمغان آورده است. تداوم اين گونه رشد شهرنشيني با مشكلات اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي، بحران آفرين و هشداري بر ناپايداري شهرها مي باشد. بنابرين ضرورت بحث زيست پذيري و توسعه پايدار امروزه در شهرها كاملاً نمايان است. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي شاخص هاي عيني زيست پذيري در نواحي 23 گانه شهر زنجان صورت گرفته است. روش پژوهش، توصيفي ـ تحليلي و به لحاظ هدف كاربردي مي باشد. جامعه آماري نواحي شهر زنجان مي باشد. براي استخراج شاخص هاي پژوهش از نقشه كاربري اراضي و سالنامه آماري سال 1390 زنجان استفاده گرديده است. داده هاي پژوهش با استفاده از مدل تصميم گيري چند معياره توديم، تحليل گرديده اند. نتايج حاصل نشان مي دهد كه با توجه به معيارهاي ارزيابي زيست پذيري در 25 ناحيه شهري زنجان، نواحي واقع در شمال و شمال شرق به دليل قدمت كم و بافت مسكوني جديد كه نظام محلي و شبكه دسترسي منظم نيز دارند، داراي وضعيت بالاتر از متوسط و نواحي مركزي و جنوبي شهر كه محلات قديمي و تاريخي را پوشش مي دهند به دليل داشتن بافت قديم و بعضاً مسأله دار همراه با شرايط پايين تر از حد متوسط در اكثر شاخص ارزيابي مي گردند. در مجموع، 12 ناحيه شهري با وسعت 49 درصد از كل شهر و جمعيت 191328 نفري داراي وضعيت قابل تحمل و قابل قبول، 9 ناحيه شهري با وسعت 39.8 درصد از كل شهر و جمعيت 155819 نفري داراي وضعيت نامطلوب و غيرقابل قبول و دو ناحيه شهري با وسعت 12.3 درصد از كل شهر و جمعيت 57042 نفرداراي وضعيت متوسط از لحاظ شاخص هاي زيست پذيري مي باشند.