بررسي اپيدميولوژي سالك در شهرستان هويزه در سال 1393

زمينه و اهداف: سالك يك بيماري مشترك بين انسان و حيوان است. يكي از مهم ترين بيماري‌هاي بومي ايران و دومين بيماري انگلي منتقله به وسيله بندپايان بعد از مالاريا است. اين بيماري در بيش از 15 استان كشور به عنوان مشكل بهداشتي مطرح است. با توجه به اين كه سالك جز بيماري آندميك هويزه بشمار مي‌آيد، لذا اين مطالعه با هدف بررسي اپيدميولوژيك سالك در هويزه انجام شد.مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي‌تحليلي روي 137 بيمار مبتلا به سالك در سال 1393 كه در مراكز بهداشتي‌‌‌‌‌درماني شهرستان هويزه تحت درمان و پيگيري قرار گرفتند، انجام شد. با رعايت موازين اخلاقي و پژوهشي اطلاعات مربوط به بيماران از قبيل سن، جنس، محل سكونت، تعداد و محل زخم و ماه بروز بيماري جمع‌آوري شد. جهت تحليل داده‌ها از نرم افزار اكسل استفاده شد.يافته‌ها: ميزان بروز بيماري 343 در صد هزار برآورد گرديد. از 137 بيمار مورد مطالعه 65 نفر مرد (47/7%) و 72 نفر زن (52/6%) بودند. 97 نفر (70/8%) در شهر و 40 نفر ( 29/2%) در روستا سكونت داشتند. بيشترين فراواني در گروه سني يك تا 10 سال (54%) بود. بيشترين ضايعات (83/9%) در دست، صورت و پا مشاهده شد و (51/8%) بيماران يك زخم داشتند. بالاترين ميزان شيوع در فصل زمستان مشاهده شد.نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مطالعه و اثرات نامطلوب اين بيماري پيشنهاد مي‌گردد، برنامه‌ريزي‌هاي مناسب جهت آموزش مردم و همچنين اقدامات در جهت بهسازي محيط مورد توجه بيشتر مسئولين امر قرار گيرد.