بررسي ارتباط بين پريودنتيت مزمن و پلي مورفيسم ژن اينتركولين 17 در برخي از مراكز بهداشتي درماني شمال تهران 95-1393

زمينه و اهداف: بيماري‌هاي پريودنتال بخش عظيمي از بيماري‌هاي دهاني مطرح براي سازمان بهداشت جهاني را شامل مي‌شوند. مطالعات بسياري نشان مي‌دهد كه ژنتيك نقش بسيار مهمي را برروي پيشرفت و شدت بيماريهاي پريودنتال دارد. هدف اين مطالعه مقايسه پلي‌مورفيسم ژن  اينترلوكين 17 در بيماران مبتلا به پريودنتيت مزمن و افراد سالم در جمعيت ايراني است.مواد و روش‌ﻫﺎ: 99 بيمار مبتلا به بيماري پريودنتال مزمن به همراه 75 نفر كه از نظر پريودنتال سالم و يا مبتلا به ژنژيويت بودند، به وسيله پارامترهاي كلينيكي (CAL , BOP , PD , GI) به عنوان جمعيت مورد مطالعه انتخاب و به 4 گروه تقسيم شدند. سپس از كل جمعيت 3 سي‌سي نمونه خون محيطي جمع آوري شد. پس از استخراج دي ان اي نمونه‌هاي جمع آوري شده در دماي °C -80  منجمد شدند تا در نهايت تعيين ژنوتايپ توسط آبشار آنزيمي پليمراز صورت گرفت. در كليه مراحل انجام پژوهش، موازين اخلاقي مراعات گرديد و رضايت آگاهانه از تمامي داوطلبين اخذ گرديد.يافته‌ها: بين پلي‌مورفيسم ژنوتايپ هاي مختلف ژن اينترلوكين 17 و پريودنتيت در جمعيت مورد مطالعه هيچگونه رابطه معناداري يافت نشد. همچنين در مقايسه‌هاي گروه بندي شده نيز اختلاف از نظر آماري معنادار نبود (P 0/05).نتيجه‌گيري: در نهايت اين مطالعه نشان داد كه بين هيچ يك از ژنوتايپها و پريودنتيت مزمن در جمعيت ايراني مورد بررسي، ارتباط وجود ندارد و براي يافتن نتايج قابل تعميم به جمعيت ايراني نياز به مطالعات گسترده‌تري در آينده مي‌باشد.