بررسي تاثير آموزش مبتني برنظريه خودكارآمدي بر ارتقاي رفتارهاي خود مراقبتي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي در بيمارستان شهيد مدرس شهرستان كاشمر

زمينه و اهداف: نارسايي احتقاني قلب از شايعترين اختلالات قلبي و عروقي بوده و به عنوان يك اختلال مزمن، پيشرونده و ناتوان كننده مطرح ميباشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش مبتني بر نظريه خودكارآمدي بر ارتقاي رفتارهاي خود مراقبتي در بيماران نارسايي قلب انجام شدمواد و روشها : مطالعه نيمه تجربي بر روي 80 نفر از بيماران نارسايي قلب كه به طور تصادفي به دو گروه تخصيص يافته بودند، انجام شد. دادهها با استفاده از پرسشنامهاي مشتمل بر سوالات اطلاعات فردي، پرسشنامه خودكارآمدي بيماران قلبي ساليوان و پرسشنامه اروپايي رفتارهاي خودمراقبتي پس از اخذ رضايت نامه آگاهانه شفاهي و كتبي از داوطلبان، تكميل و در سه مرحله جمع آوري گرديد و نتايج با استفاده از نرم افزار SPSS ويرايش 16 مورد تجزيه وتحليل شد.يافته ها:  ميانگين سني بيماران در گروه آزمون8.48 ±55   و در گروه كنترل 8.51±51.61  بود. قبل از مداخله تفاوت معناداري بين دو گروه آزمون و كنترل از نظر انجام رفتارهاي خود مراقبتي مشاهده نشد، اما بعد از مداخله آموزشي اختلاف معني داري در انجام رفتارهاي خودمراقبتي(0.000=p)  مشاهده شد. بين خود كارآمدي و مديريت بيماري، همبستگي قوي وجود داشت؛ به نحوي كه با افزايش خود كارآمدي، مديريت بيماري بهتر بودنتيجه گيري: با توجه به اينكه رفتارهاي خود مراقبتي در بيماران نارسايي قلبي اهميت زيادي دارد، تلاشهاي مداخله اي در راستاي ارتقاي اين يي رفتارها در اين بيماران جهت كنترل بيماري و جلوگيري از بروز عوارض آن و پذيرش و بستري شدن مجدد و نهايتا مرگ و مير زودرس، مهم و ضروري است.