معيارهاي مكان گزيني پادگان‌هاي نظامي با در نظر گرفتن جنبه‌هاي پدافند غيرعامل

مكانيابي تاسيسات مهم مانند پادگانها و مراكز حساس نظامي در صورتيكه براساس مطالعات مكانيابي و مباني آمايش سرزمين و بويژه آمايش دفاعي انجام گيرد, بصورت طبيعي نقش موثري در پدافندغيرعامل خواهدداشت. يافتن مكان مناسب جهت استقرار مراكزنظامي كه كمترين آسيب پذيري در مقابل عوامل تهديد را داشته باشد، لازم است علاوه بر دارا بودن شرايط عمومي مكانيابي، شرايط اختصاصي پدافندغيرعامل نيز در آن رعايت تا كمترين آسيب پذيري در مقابل تهديدات بالقوه و بالفعل دشمن را داشته باشد. از اينرو ، توجه به الزامات دفاعي، امنيتي و نظامي از اهميت بالايي برخوردار است. فرآيند مكانيابي يك فرآيند پيچيده بوده كه در آن طيف وسيعي از معيارها براي يك كاربرد خاص در نظر گرفته ميشود. در حال حاضر برخي از مراكزنظامي از قبيل پادگانها كه در زمان احداث در خارج از محدوده شهري قرار داشته اند طي چند دهه گذشته با گسترش شهرها ، در حريم شهرها واقع شده، كه اين امر بخودي خود تهديدي جدي در ايفاي صحيح مأموريتهاي محوله محسوب ميگردد، لذا ضرورت انتقال سريعتر آنها با توجه به اصول آمايش سرزمين به مناطق ديگر احساس ميشود. در انتخاب مكان مناسب اينگونه مراكز، ملاحظات پدافندغيرعامل امري بسيار ضروريست از اينرو مكانيابي بهينه به منظور حفظ تاسيسات و بالابردن توان عملياتي وتاكتيكي در زمان و مكان ، اجتناب ناپذير ميباشد. بهره گيري از اصول پدافندغيرعامل در مكانيابي اينگونه مراكز كارايي آنها را بالا برده و علاوه بر آن بسياري از نقاط ضعف نظامي ناشي از محدوديتهاي مالي و تكنولوژيكي را با بكارگيري عوامل محيط طبيعي و منطقه اي ،كاهش ميدهد.