حذف آنتي بيوتيك سولفادي متوكسين از محلولهاي آبي با استفاده از نانو لوله هاي كربني

زمينه و هدف: آنتي‌بيوتيك ها از آلاينده هايي هستند كه دفع و رها سازي آنها در محيط مي‌تواند مشكلات زيست محيطي جدي را به‌وجود آورد.  مطالعه حاضر با هدف بررسي حذف سولفا دي متوكسين از محلول هاي آبي با استفاده از نانولوله هاي كربني انجام گرفت. مواد و روش‌ها:در اين پژوهش تجربي مشاهده‌اي تأثير پارامترهاي مختلفي از قبيل pH، زمان، دوزهاي مختلف نانولوله و همچنين غلظت‌هاي مختلف سولفا دي متوكسين مورد بررسي قرار گرفت. تمام آزمايشات در يك راكتور 100 ميلي ليتري، در دماي آزمايشگاه (oC 24 ±2) با استفاده از همزن مغناطيسي با سرعت rpm 350 انجام گرفت. يافته‌ها: حداكثر راندمان حذف در 6=pH، دوز جاذب g 0/04، زمان تماس min 30 و غلظت اوليه L/mg 20 بود كه 94/5 به‌دست آمد. يافته ها نشان داد كه ظرفيت جذب با افزايشpH  افزايش مي يابد و در 6=pH به حداكثر مقدار خود مي رسد و سپس مجدداً كاهش پيدا مي كند. ميزان حذف با افزايش دوز نانولوله افزايش يافته و براي غلظت mg/L 100 و حجم mL 50، دوز g 0/04 بهينه است. ميزان جذب با افزايش زمان تماس افزايش يافته و حداكثر جذب در زمان تماس min 30 اتفاق مي افتد. جذب آنتي‌بيوتيك سولفا دي متوكسين از مدل ايزوترم لانگموير (0/9800=R^2) و سينيتيك درجه دوم كاذب (0/9937=R^2) پيروي مي كند. نتيجه‌گيري:نانولوله هاي كربني به دليل داشتن خصوصياتي نظير مساحت سطحي بالا، پتانسيل زيادي در حذف سولفا دي متوكسين از محلول آبي دارند.