تدوين الگوي شكل‌گيري انتقال يادگيري به محيط كار در برنامه‌هاي توسعه منابع انساني

هدف از پژوهش حاضر ارائه مدلي براي انتقال يادگيري به محيط كار بود. به اين منظور بر مبناي طرح مطالعه كيفي و با استفاده از رويكرد مبتني بر نظريه داده بنياد مطالعه انجام شد. جامعه آماري شامل مديران، اعضاي هيئت‌علمي، كارمندان، كارشناسان و متخصصان منابع انساني دانشگاه فردوسي مشهد در سال 1397 بودند كه با توجه به سطح اشباع داده ها، 30 نفر از آن‌ها به صورت هدفمند انتخاب شدند. براي گردآوري اطلاعات از مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته استفاده شد و تحليل مصاحبه ها با استفاده از رهيافت نظام مند استراوش و كوربين كدگذاري باز، محوري، و منتخب صورت گرفت. با استفاده از مثلث سازي و روش بازخورد مشاركت كنندگان و خبرگان غير‌مشاركت‌كننده از اعتبار تحليل ها اطمينان حاصل شد. نتايج پژوهش نشان‌دهندۀ، 13 مقوله كلي بود كه در قالب مدل پارادايمي شامل: شرايط علي (عوامل فردي، عوامل آموزشي، عوامل سازماني)؛ پديده محوري (مشاركت فعالانه در آموزش و انتقال آموخته ها)؛ شرايط زمينه اي (شرايط و جو انتقال، عوامل مديريتي و توان مالي سازمان)؛ شرايط مداخله گر (عوامل فراسازماني)؛ راهبردها (راهبردهاي ساختاري، راهبردهاي فرايندي و راهبردهاي محيطي)؛ و پيامدها (پيامدهاي فردي و پيامدهاي سازماني) به دست آمد كه عوامل مؤثر بر انتقال آموخته ها به محيط كار را نمايان مي كند.