عامل هاي اثرگذار بر نيت خود اشتغالي در ميان دانشجويان كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه رامين خوزستان

امروزه بيكاري دانش‌‌آموختگان دانشگاهي از مهم‌ترين چالش‌هاي اجتماعي كشورهاي در حال توسعه، از جمله ايران است كه در همه رشته‌هاي دانشگاهي به ويژه رشته كشاورزي وجود دارد. هدف اين پژوهش شناسايي سازه‌هاي مؤثر بر گرايش دانشجويان كشاورزي نسبت به خوداشتغالي مي‌باشد. اين بررسي به لحاظ هدف از نوع تحقيقات كاربردي و از لحاظ كنترل متغيرها از نوع توصيفي‌ـ همبستگي بوده كه به روش پيمايشي انجام شده است. جامعه‌ي آماري اين پژوهش، همه‌ي دانشجويان مقطع كارشناسي ورودي سال‌هاي 1391 تا 1394 به شمار 942 نفر بودند كه 304 نفر از آنان بر پايه جدول كرجسي و مورگان به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند و از روش نمونه‌گيري تصادفي براي انتخاب نمونه بهره گرفته شد. ابزار گرد‌آوري اطلاعات پرسشنامه‌اي محقق ساخت بود كه روايي صوري آن توسط متخصصان تأييد شد. پايايي پرسشنامه‌ها با ضريب‌هاي تتا بررسي شد كه بين 70/0 و 90/0 بود. براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزارهاي SPSS24 و AMOS22 بهره برده شد. نتايج پژوهش گوياي همبستگي مثبت و معني‌دار بين متغيرهاي انتظارهاي نتيجه، خودكارآمدي، درك رفتار ديگران و عامل‌هاي ساختار اجتماعي (حمايت‌ها‌ و بازدارنده‌ها) با متغير گرايش نسبت به خوداشتغالي در بخش كشاورزي بود. همچنين نتايج مدل معادله‌هاي ساختاري نشان داد، متغيرهاي انتظارهاي نتيجه، خودكارآمدي، درك رفتار ديگران و عامل‌هاي ساختار اجتماعي (حمايت‌ها‌ و بازدارنده‌ها) داراي تأثير مستقيم مثبت و معني‌داري بر متغير گرايش نسبت به خوداشتغالي مي‌باشند. در مجموع اين متغيرها مي‌توانند، 85 درصد از تغييرپذيري متغير گرايش نسبت به خوداشتغالي در بخش كشاورزي را پيش‌بيني كنند.