مدل رابطه‌اي فرهنگ سازماني با اخلاق ورزشي ورزشكاران نخبه ايران (مطالعه موردي: ليگ يك فوتبال ايران)

هدف پژوهش حاضر، مدل رابطه‌اي فرهنگ سازماني با اخلاق ورزشي ورزشكاران نخبه ايران بود. روش تحقيق، همبستگي، از لحاظ هدف كاربردي مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش تمام فوتباليست‌هاي ليگ آزادگان كشور، فصل1396-1395، نمونه آماري 223بازيكن بصورت تصادفي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسش‌نامه‌هاي‌‌ اخلاق‌ورزشي و محقق‌ساخته فرهنگ سازماني، استفاده شد كه روايي و پايايي آنها با روش‌هاي رايج در تعيين اعتبار و پايايي پرسش‌نامه تعيين شد. براي تحليل داده‌ها از روش معادلات‌ساختاري به‌منظور روابط علّي بين متغير‌هاي مشاهده‌شده استفاده شد. يافته‌ها نشان داد بين فرهنگ‌سازماني و اخلاق‌ورزشي ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد. نتايج آزمون تحليل‌مسير تاييدي حاكي از برازش ارتباط بين فرهنگ‌سازماني با اخلاق‌ورزشي بود. تمامي بارهاي عاملي بين مؤلفه‌ها و عوامل در سطح معقولي قرار داشت و مدل از برازش مناسبي برخوردار و نهايتاً مدل‌مفهومي تحقيق تأييد شد. بنابراين بر اساس يافته‌ها، اخلاق‌ورزشي بيشتر توسط ادراك ارزشمندي و تأثيرپذيري مستقيم بازيكنان از تعاملات موجود در فوتبال و اطرافيان متأثر مي‌شود كه متوليان فوتبال كشور بايد در شناسايي كدهاي اخلاق‌ورزشي، نوع فرهنگ‌سازماني و عوامل مؤثر در انگيختگي بازيكنان فوتبال تلاش كنند و از اين طريق به توانمندسازي بازيكنان درجهت پاسخ گويي برآيند.