مقايسۀ اثربخشي روان درماني شناختي- رفتاري و روان درماني آدلري بر رشد پس آسيبي زنان آسيب ديده

زمينه و هدف: رشد پس آسيبي به ايجاد تغييرات مثبت در زندگي در جهت رشد شخصي، پس از تجربۀ رويداد آسيب زا اشاره دارد كه ويژگيهاي فردي و فرصت هايي براي بازتواني، مهمترين عوامل مؤثر آن ميباشند. هدف اين پژوهش، مقايسۀ اثربخشي روان درماني شناختي- رفتاري و روان درماني آدلري بر رشد پس آسيبي زنان آسيب ديده از بيوفايي همسر است. روش: اين پژوهش، نيمه آزمايشي با پيش آزمون- پس آزمون و پيگيري با دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل است. 24 زن خيانت ديده به صورت نمونه گيري در دسترس از ميان مراجعه كنندگان مراكز سلامت روان اجتماع محور و شهرداري تهران و داوطلب شركت در پژوهش حاضر انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل قرار گرفتند. سپس، يكي از گروه هاي آزمايش تحت رواندرماني آدلري و يك گروه ديگر، تحت رواندرماني شناختي - رفتاري به مدت 10 جلسه قرار گرفتند و در اين مدت گروه كنترل درماني دريافت نكرد. قبل از جلسات روان درماني و پس از آن، هردو گروه آزمايش و گروه كنترل، توسط پرسشنامۀ رشد و تكامل پس آسيبي تدسچي و كالهون (1996) مورد اندازه گيري قرار گرفتند و سپس دو ماه بعد نيز مجدداً اين اندازهگيري تكرار شد. تحليل داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس انجام شده است. يافته ها: هر دو رواندرماني (آدلري و شناختي – رفتاري)، ميزان «رشد پس آسيبي» زنان خيانت ديده را بهبود بخشيده و تفاوت معناداري بين دو گروه آزمايش وجود ندارد. نتيجه گيري: اين پژوهش نشان داد كه با رواندرماني آدلري و شناختي – رفتاري ميتوان «رشد پس آسيبي» زنان خيانت ديده را ارتقاء داد و پيشنهاد ميشود براي ساير زنان خيانت ديده نيز به كار گرفته شود كه از وقوع احتمالي رفتارهاي خودآسيبرسان يا وقوع جرم به هر شيوۀ انتقامي پيشگيري كرد.