نقش سرمايۀ اجتماعي در كاهش گرايش به اعتياد زنان سرپرست خانوار شهر زنجان

زمينه و هدف: زنان به عنوان نيمي از پيكرۀ اجتماع، عامل مهم و مؤثري در پيشرفت جامعه هستند. از آنجايي كه برخي از آنها ناچار به سرپرستي از خانواده نيز ميباشند، با مسائل متعدد اجتماعي- فرهنگي، اقتصادي و رواني درگير هستند و جزء اقشار آسيب پذير جامعه محسوب ميشوند. يكي از دلايل مهمي كه زنان سرپرست خانوار در فقر اقتصادي و گاهي فرهنگي باقي ميمانند، دسترسي بسيار محدود به شبكه هاي اجتماعي است. به اين ترتيب، تعيين و ارزيابي مؤلفه هاي سرمايۀ اجتماعي در زنان سرپرست خانوار هر جامعه، ضروري به نظر ميرسد. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش سرمايۀ اجتماعي در كاهش گرايش به اعتياد زنان سرپرست خانوار شهرستان زنجان انجام شد. روش: اين پژوهش يك مطالعۀ توصيفي مقطعي بوده كه طي آن 200 نفر از زنان سرپرست خانوار تحت پوشش سازمان بهزيستي شهرستان زنجان به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. جمع آوري اطلاعات با استفاده از پرسشنامۀ جمعيت شناسي، پرسشنامه سرمايۀ اجتماعي، پرسشنامۀ سرمايۀ فرهنگي و پرسشنامۀ گرايش به اعتياد بود. براي تحليل دادهها از شاخصهاي آمار توصيفي مانند درصد فراواني و آمار استنباطي مانند آزمون همبستگي و رگرسيون سلسله مراتبي با نرم افزار 21spss استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل از تجزيه و تحليل آماري نشان داد كه بين بعد ارتباطي متغير سرمايۀ اجتماعي با گرايش به اعتياد رابطۀ معكوس وجود دارد، بدين معني كه با افزايش بعد ارتباطي متغير سرمايۀ اجتماعي، گرايش به اعتياد كاهش پيدا ميكند (0.001 P). نتيجه گيري: سرمايۀ اجتماعي ارتباط متقابل افراد با يكديگر، اعتماد و قابليت اطمينان است كه ميتواند با ايجاد شناخت مناسب و تسهيل امكانات موجود، كارآيي جامعه را بهبود بخشيده و موجبات كاهش آسيب پذيري افراد جامعه را فراهم آورد. بنابراين، به منظور بهبود كيفيت زندگي زنان سرپرست خانوار، توجه به اين متغير مهم به صورت دوره هاي آموزشي با هدف بهبود مهارتهاي اجتماعي آنها سودمند خواهد بود.