تاثير بدحجابي و تبرّج بر احساس امنيت فردي زنان (مورد مطالعه : زنان و دختران بالاي 15 سال شهر تهران)

زمينه و هدف: احساس اﻣﻨﻴﺖ ﻳﻜﻲ از اﺳﺎﺳﻲ‌ﺗﺮﻳﻦ ﻧﻴﺎزﻫﺎي انسان است، كه پيوند تنگاتنگي با توسعه و ابعاد مختلف رفاه اجتماعي دارد. بدحجابي از عواملي است كه مي‌تواند احساس امنيت زﻧﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻴﻤﻲ از ﺟﻤﻌﻴﺖ را آسيب‌پذير سازد. هدف اين پژوهش بررسي تاثير بدحجابي و تبرّج (خودنمايي/جلوه‌گري) بر احساس امنيت فردي زنان و دختران بالاي 15 سال شهر تهران است. روش: پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه اجرا كمّي و پيمايشي است. جامعه آماري شامل زنان و دختران بالاي 15سال شهر تهران به تعداد 899 630 3 نفر است. با استفاده از فرمول كوكران حجم نمونه600 نفر تعيين و نمونه‌ها در چند مرحله انتخاب شدند. پرسشنامه محقق‌ساخته به عنوان ابزار جمع‌آوري داده به كار رفت. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آماري توصيفي و استنباطي و مدل‌سازي معادلات‌ساختاري تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: بدحجابي با ضريب مسير استاندارد 0.414و تبرّج با ضريب مسير استاندارد 0.372 بر ايجاد احساس ناامني فردي تاثير معناداري دارد. بررسي تاثير متغير مستقل بر ابعاد متغير وابسته نشان داد كه تبرّج و بدحجابي بر احساس ناامني فردي در ابعاد فكري، جاني، عاطفي و مالي تاثير دارد. نتيجه‌گيري: افزايش بدحجابي و تبرّج موجب كاهش احساس امنيت فردي زنان مي‌شود. بنابراين انتظار مي‌رود نهادهاي مسئول در زمينه آموزش و فرهنگ در كشور و همچنين رسانه‌ ملي تعميق ارزش‌هاي عفاف و حجاب بر اساس موازين ديني و شرعي، با برنامه‌‌هاي موثرتر و واقع بينانه‌تر، در كانون توجه قرار دهند.