تبيين آثار مقياس هاي جغرافيايي بر شكل گيري پديده ‎ناحيه گرايي در جنوب شرق ايران

ناهمگوني ملي در بعد فرهنگي و سرزميني شاخصه‌بسياري از كشورهاست. تجربيات كشورها در بعد مديريت ناهمگوني ملي متفاوت مي نمايد؛ به گونه اي كه هر كدام از آنها متناسب با نوع ناهمگوني براي تقويت پيوستگي سرزميني و همبستگي ملي، سياست هاي مختلفي را در پيش مي گيرند. با اين حال، اكثر كشورها به فراخور پهناوري و شمار جمعيت با مقوله ناحيه گرايي روبرو هستند كه مشروعيت حكومت و گاه دولت را به چالش مي كشاند. ايران متاثر ازموقعيت جغرافيايي اش در طي تاريخ دير پاي خود،سراي سكونت گروه هاي زباني مذهبي بسياري بوده است. از اين رو، تعامل ميان اين نواحي‌از فرهنگ و مدنيت ايراني،‌فرهنگي متكثر ساخته است. بلوچستان واقع در جنوب شرق كشور از آن دست نواحي است كه به واسطه ناهمگوني هاي زباني، مذهبي و نيز سطح بهره مندي، از شاخصه ها و مولفه هاي وجودي لازم براي ناحيه گرايي برخوردار است. مقاله حاضر كه ماهيتي كاربردي دارد و روش گردآوري اطلاعات آن كتابخانه اي است با رويكردي توصيفي تحليلي به تبيين اثرات مقياس هاي جغرافيايي در ابعاد جهاني، منطقه اي، ملي، ناحيه اي و محلي بر شكل‌گيري پديده ناحيه‌گرايي در جنوب شرق ايران پرداخته است.نتيجه پژوهش نشان داد كه شكلگيري ناحيه گرايي در بلوچستان متأثر از مقياس هاي متعدد جغرافيايي است كه هركدام به شكلي متمايز ظهور اين پديده را در اين ناحيه به دنبال داشته اند. از اين رو، اين مقياس ها از رهگذر ابزارهاي رسانه اي، حمايت هاي مالي و ايدئولوژيك برخي كشورهاي منطقه، وجود برخي محدوديت هابرايمشاركت كامل سياسياجتماعي، ناكارآمدي نظام توزيع، تعارض منافع هويت هاي ناحيه اي، بعد مسافت و ناهمگوني مذهبي مواردي هستند كه در مقياس‌هاي مختلف زمينه بروز ناحيه‌گرايي مذهبي را در اين بخش از كشور فراهم كرده است.