تحليل تاثير نزاع‌هاي طايفه‌اي قبيله‌اي بر توسعه‌نيافتگي روستايي (مطالعه موردي: استان كهگيلويه و بويراحمد دهستان بهمئي سرحدي شرقي)

ناهمگني در طوايف همواره از انسجام جامعه در سطوح مختلف مي‌كاهد و موجب بروز نزاع‌هاي طايفه‌اي قبيله‌اي مي‌شود و در پي آن مشاركت و انسجام اجتماعي به حداقل خود مي‌رسد كه نمود آن در سطح محلي بسيار بالا مي باشد. به‌ويژه ضعف در انسجام و مشاركت مردمي ‌در جامعه روستايي از پويايي روستاها مي‌كاهد و رشد و توسعه روستايي را با دشواري مواجه مي‌سازد. براين اساس هدف از تحقيق حاضر بررسي رابطه نزاع‌هاي طايفه‌اي قبيله‌اي و توسعه‌نيافتگي روستايي در استان كهگيلويه و بويراحمد مي‌باشد. به همين منظور با روش‌شناسي كتابخانه‌اي و توصيفي تحليلي تعداد 300 نفر سرپرست خانوار از طريق نمونه‌گيري در 9 نقطه روستايي كه بيشترين تعداد نزاع به‌عنوان جامعه آماري انتخاب گرديد و پرسشنامه‌هاي تدوين شده از طريق شاخص‌هاي تحقيق تكميل گرديد. براي دستيابي به اهداف پژوهش، از روشهاي آماري استفاده شده است. نتايج بدست آمده نشان داد كه نزاع‌هاي طايفه‌اي قبيله‌اي در محدوده مورد مطالعه همچنان يك چالش اساسي در فرايند توسعه‌يافتگي بشمار مي‌رود. همچنين ميان نزاع‌هاي طايفه‌اي قبيله‌اي و توسعه‌نيافتگي روستايي ارتباط عميقي وجود دارد. علاوه بر اين در بين طوايف و روستاهاي مختلف تفاوت معناداري به لحاظ سطح نزاع طايفه‌اي قبيله‌اي و توسعه‌نيافتگي روستايي مشاهده شده است.