كاربرد مدل شاخص آسيب‌پذيري تپه‌هاي ماسه‌اي (DVI) در ارزيابي تپه‌هاي ماسه‌اي ساحلي از بندر سيريك تا بندر زيارت در جنوب‌شرق استان هرمزگان

تپه‏هاي ماسه‏اي مانعي در برابر امواج‏اند و مي‏توانند سواحل را از فرسايش حفظ كنند. بنابراين، حفاظت از اين تپه‏ها امري مهم و نيازمند مديريت است. هدف از اين پژوهش بررسي ميزان آسيب‏پذيري تپه‏هاي ماسه‏‏اي واقع در حد فاصل بندر سيريك تا بندر زيارت در جنوب ‏شرق استان هرمزگان است، زيرا ساخت اسكله‏هاي جديد در سال‏هاي اخير به تغييراتي در ساحل اين منطقه منجر شده است. بنابراين، آگاهي از وضعيت آسيب‏پذيري تپه‏هاي ساحلي مي‏تواند در مديريت و حفاظت اين تپه‏ها اثربخش باشد. در اين پژوهش، عوامل مؤثر در آسيب‏پذيري تپه‏هاي ماسه‏اي ساحلي، شامل شرايط ژئومورفولوژي تپه‏هاي ماسه‏اي، عوامل دريايي، فرايندهاي بادي، پوشش گياهي، تأثير فعاليت‏هاي انساني، و عامل مديريتي، با استفاده از چك‏ليست، ارزيابي شد. داده‏هاي استفاده‏شده شامل داده‏هاي آماري، داده‏هاي مكاني، بازديدهاي ميداني، تصاوير ماهواره‏اي، عكس‏ هوايي، و نتايج گرانومتري است. نتايج نشان داد ميزان شاخص آسيب‏پذيري (DVI) در همه محوطه‏ها متوسط است. همچنين، مشخص شد در ميان عوامل مورد بررسي، عامل وضعيت ژئومورفولوژيك تپه‏هاي ماسه‏اي و سپس فرايندهاي بادي به‏ترتيب بيشترين تأثير را در آسيب‏پذيري تپه‏ها دارند. ارزيابي شاخص تعادل نشان داد تعادل ميان آسيب‏پذيري و مديريت تپه‏ها در هيچ كدام از محوطه‏ها وجود ندارد كه دليل آن مي‏تواند نبود متولي مشخصي در زمينه مديريت اجرايي حفاظت از سواحل باشد.