تحليل عوامل مؤثر بر مديريت خشك‏سالي در نواحي روستايي (مطالعه موردي: شهرستان اسلام‏ آباد غرب)

هدف از پژوهش حاضر تحليل عوامل مؤثر بر مديريت خشك‏سالي در نواحي روستايي است كه به‏صورت موردي در مناطق روستايي شهرستان اسلام‏آباد غرب انجام شده است. جامعه آماري پژوهش را كليه خانوارهاي ساكن بالاي بيست خانوار (به‏دليلِ داشتن زمين‏هاي كشاورزي و شرايط توپوگرافي) در هفت دهستان تشكيل مي‏دهد. با استفاده از فرمول كوكران، 374 نفر از آنان واقع در 21 روستا در هر دهستان 3 روستا به‏دليل ساختار محيطي به‏عنوان نمونه مطالعه شده‏اند. براي تجزيه و تحليل داده‏ها از روش تحليل عاملي تأييدي در محيط نرم‏افزار Spss 22 و SmartPls و براي ارزيابي وضعيت منطقه از نظر شدت خشك‏سالي از شاخص Spi استفاده شده است. نتايج نشان داد كه ابعاد اقتصادي، اجتماعي، زيست‏محيطي، و نهادي‏– زيربنايي به‏ترتيب با ضرايب مسير 0.168، 0.351، 0.251، و 0.381 به‏طور مستقيم مديريت خشك‏سالي را تبيين مي‏كنند. بنابراين، بايد در برنامه‏ريزي‏هاي مديريت خشك‏سالي، با توجه به نتايج تبيين الگوي كمي پژوهش، هر چهار شاخص هم‏زمان در روستاهاي مورد مطالعه براي بهبود وضعيت و مديريت خشك‏سالي ارتقا يابند.