تأثير تعديل‌كننده قضاوت‌هاي اخلاقي مديران بر رابطه بين مشاركت در بودجه‌بندي و نارسايي بودجه در شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

در تجزيه‌وتحليل مباحث بودجه‌بندي، به‌دليل اينكه مديران بخش‌هاي مختلف‌شركت به عمل نزديك‌تر هستند و اطلاعات بهتري‌دارند، مي‌توانند به شيوه‌هاي متعددي بر معيارهاي سنجش عملكرد خودشان تأثير بگذارند. هدف اصلي پژوهش، تعيين اين موضوع است كه در چه شرايطي مديران واحدهاي‌تجاري از قضاوت‌هاي اخلاقي خودشان براي ارزيابي ايجاد نارسايي دربودجه، بطور مثبت ويا منفي استفاده مي‌كنند. در اين پژوهش، تأثير سه معيار ارزش‌اخلاقي، قراردادگرايي و نسبيت‌گرايي به عنوان متغيرهاي قضاوت‌اخلاقي، بر رابطه بين مشاركت‌در بودجه‌بندي و نارسايي‌بودجه با استفاده از روش‌هاي رگرسيوني_همبستگي، آزمون گرديد. براساس يافته‌هاي پژوهش، بجز متغير نسبيت‌گرايي، سايرمتغيرهاي قضاوت‌اخلاقي، رابطه بين مشاركت‌در بودجه‌بندي و نارسايي‌بودجه را با اثرات منفي و بااهميتي تعديل مي‌كنند. زماني كه اثرات متقابل متغيرها در مدل لحاظ مي‌شود، متغير نسبيت‌گرايي از حالت بي‌معنايي خارج شده و بطور بااهميتي اثر آن معنادار مي‌شود. بطور كلي، معيارهاي چند بعدي اين پژوهش مي‌تواند ابزار مناسبي براي شناخت مديراني باشد كه تمايل دارند با ايجاد قضاوت‌هاي اخلاقي نادرست، براي شركت مشكلاتي را ايجاد كنند.