پيش بيني تعهد شغلي براساس دشواري تنظيم هيجاني، خودكارآمدي مقابله‌اي با مشكلات باميانجي‌گري اضطراب وجودي در پرسنل اتاق عمل

Predicting Job Commitment Based on Difficulty with Emotion Regulation, Coping Self-efficacy, Problems with Mediation of Existential Anxiety in Operating Room Personnel

مقدمه: نيروي انساني، پايه و اساس نظام هاي بهداشتي درماني را تشكيل مي دهد.يكي از مهمترين اين نگرشها تعهد شغلي است.لذا پژوهش حاضر با هدف پيش بيني تعهد شغلي براساس دشواري تنظيم هيجاني، خودكارآمدي مقابله‌اي با مشكلات باميانجي‌گري اضطراب وجودي در پرسنل اتاق عمل انجام شد. روش كار: جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه پرسنل اتاق عمل شهر تهران در زمستان 1396 بود. كه با روش نمونه‌گيري غير تصادفي و در دسترس انتخاب شدند. شركت كنندگان از طريق ابزار سنجش تحقيق شامل پرسشنامه تعهد شغلي، پرسشنامه دشواري هاي تنظيم هيجاني، پرسشنامه اضطراب وجودي، پرسشنامه خودكارآمدي مقابله با مشكلات ارزيابي شدند. . اطلاعات توصيفي متغيرها از قبيلميانگين، انحراف معيار و حداقل و حداكثر نمرات با استفاده از برنامه SPSS نسخه 23 مشخص گرديده است. نتايج: يافته هاي پژوهش نشان داد كه دشواري تنظيم هيجان بر تعهد شغلي اثر معنادار دارد. با توجه به معنادار حاصل شدن فرضيه فوق و معكوس بودن شدت اثر ( رابطه معكوس )مي توان نتيجه گرفت رابطه ي معكوسي بينميزان دشواري تنظيم هيجان و تعهد شغلي وجود دارد. نتيجه گيري: با توجه به تاثير منفي خودكار امدي بر اضطراب وجودي و تاثير منفي اضطراب وجودي بر تعهد شغلي، حاصلضرب دو متغير تنظيم هيجان و اضطراب وجودي عددي مثبت است، لذا تاثير غير مستقيم خودكارامدي مقابله اي بر تعهد شغلي مستقيم پيش بيني ميگردد.

Introduction: Human resources constitute the basis of health care systems. One of the most important of these attitudes is occupational commitment. Therefore, the present study aims to predict occupational commitment based on the difficulty of emotion regulation, coping self-efficacy, and problems with mediating existential anxiety in staff. The operation was done. Methods: The statistical population of this study consisted of all operating room personnel in Tehran during winter 1396. They were selected by non-random sampling and available. Participants were assessed through a research instrument including job commitment questionnaire, emotional adjustment difficulty questionnaire, existential anxiety questionnaire, and problem-solving self-efficacy questionnaire. . Descriptive information of variables such as mean, standard deviation and minimum and maximum scores were determined using SPSS version 23. Results: Findings showed that the difficulty of emotion regulation had a significant effect on job commitment. Considering the meaningfulness of the above hypothesis and the inverse effect intensity (inverse relationship), it can be concluded that there is an inverse relationship between the degree of difficulty of emotion regulation and job commitment. Conclusion: Given the negative effect of self-efficacy on existential anxiety and the negative effect of existential anxiety on job commitment, the results of two variables of emotion regulation and existential anxiety are numerically positive. Therefore, the indirect effect of coping self-efficacy on direct job commitment is predicted.