برساخت هويت ملي ايران بر مبناي نژاد در دوران جنگ جهاني اول

بدون عنوان

هويت از مهم‌ترين مفاهيم علوم اجتماعي است. برخلاف نگاه ذات‌گرا به هويت، هويت‌ها در حال تحول و دگرگوني هستند. مولّفه‌هاي اساسي هويت در طي زمان و تحت تأثير برخي حوادث و انديشه‌ها دچار تغيير و دگرگوني مي‌شوند. نژاد آريايي به‌عنوان يك مولّفه هويت‌بخش از سال‌هاي جنگ جهاني اول به بعد، به‌عنوان يكي از مولّفه‌هاي هويت‌بخش اضافه گرديد. اين مقاله دلايل و چگونگي برسازي هويت ايراني بر اساس مولّفه نژاد را با استفاده از روش تاريخي-تحليلي و با اتكا به نظريه برساخت‌گرايي مورد بررسي قرار داده و به دنبال پاسخ به اين سؤال است كه حوادث و پيامدهاي جنگ جهاني اول چه تأثيري بر هويت نژادي ايرانيان داشته است؟ يافته‌هاي پژوهش بر آن است كه دوران جنگ جهاني اول به خاطر گسترش ارتباطات فكري و فرهنگي ايرانيان با انديشه‌هاي جديد و نيز حوادث سياسي و اجتماعي خاصي كه براي كشور پديد آمد، زمينه براي پذيرش نژاد آريايي به‌عنوان يكي از مولّفه‌هاي هويت ملي ايراني فراهم گرديد.