پايش ويژگي خشك‌سالي‌هاي هواشناسي-آب‌شناسي در منطقه هشتگرد و بررسي نقش خشك‌سالي هواشناسي بر تراز آب زيرزميني

خشك‌سالي، پديده مخرب طبيعي است كه طي سال‌هاي اخير به‌ دليل كاهش نزولات جوي، در اكثر مناطق ايران رخ داده است. منطقه هشتگرد، به‌ سبب نرخ روزافزون رشد جمعيت و صنايع، با كمبود منابع آب مواجه است كه مي‎تواند به ‌سبب كاهش تغذيه و يا افزايش برداشت‌ها باشد. در اين تحقيق، با استفاده از شاخص خشك‌سالي استاندارد شده سطح آب زيرزميني (SGLI) و شاخص اكتشاف خشك‌سالي (RDI)، وضعيت خشك‌سالي‌ها در دشت هشتگرد تحليل گرديد. سپس به‌منظور بررسي تأثير خشك‌سالي هيدرولوژيكي بر منابع آب زيرزميني، رابطه تراز ايستابي با شاخصِ RDI (در ايستگاه سينوپتيك قزوين) تحليل شد. نتايج نشان داد كه براي اكثر چاه‌هاي مورد مطالعه، همبستگي بين دو عامل فوق (در سطح احتمال 95 درصد) بسيار بالا نيست و عوامل ديگري بر ميزان تراز ايستابي تأثيرگذار هستند. رابطه وايازي خطي مابين تراز متوسط سطح ايستايي و RDI بيانگر آن است كه درصدي از واريانس تراز متوسط سطح ايستابي (47 درصد)، تحت تأثير خشك‌سالي مي‌باشد. بخش بزرگ‌تري از اين واريانس (53 درصد) متأثر از ساير عوامل (به‌ويژه بهره‌برداري بي‌رويه از منابع آب زيرزميني) بوده كه نمونه آن در چاه نمك آلان مشاهده شد. بنابراين نتيجه شد كه پايين بودن مقدار همبستگي بين شاخص‌هاي نامبرده در برخي از چاه‌ها، مي‌تواند مؤيد اين موضوع باشد كه وضعيت خشك‌سالي منابع زيرزميني در اين محدوده از دشت، فقط متأثر از خشك‌سالي هواشناسي نيست و مي‌توان اثرات اين عوامل را نيز مورد بررسي قرار داد. مهم‌ترين اين عوامل برداشت‌ها از منابع آب زيرزميني و ساختار زمين‌شناسي مسير تغذيه تا محل قرارگيري چاه مورد مطالعه مي‌باشد.