بررسي تأثير انواع انرژي‌هاي تجديدپذير بر رشد اقتصادي ايران

چكيده هدف اصلي‌اين پژوهش بررسي‌تاثيرانواع منابع انرژي‌ هاي تجديد پذير بر رشد اقتصادي‌ ايران طي دوره 1396-1360 است. براي تحليل موضوع از الگوي خود توضيح برداري، روش جوهانسون_ جوسيليوس و روش تصحيح خطا استفاده شده و بر اساس نتايج بدست آمده از اين روش‌ها، اثرگذاري ضرايب متغيرها بر اساس مباني نظري مورد انتظار بوده و از نظر آماري نيز معنادار مي‌باشند. همچنين نتايج براساس ضريب جمله تصحيح خطا، حاكي از آن است كه در هر دوره حدود 0.62 از عدم تعادل كوتاه مدت، براي رسيدن به تعادل بلند مدت، تعديل مي‌ شود و مي‌توان بيان داشت كه در بلند مدت، يك درصد افزايش در متغيرهاي نيروي كار، سرمايه‌گذاري بخش خصوصي در انرژي هاي تجديدپذير، انرژي الكتريكي توليد شده توسط انرژي هاي تجديدپذيروتوليد انواع منابع انرژي‌هاي تجديدپذير) باد، خورشيد، آب و زمين گرمايي)، به ترتيب باعث افزايش 0.87، 1.17، 6.44، 4.29، 1.78، 2.09، و 1.56 درصد در رشد اقتصادي مي‌شوند و مشخص شد كه از بين انواع منابع انرژي‌هاي تجديدپذير اثر انرژي بادي بر رشد در مقايسه با ساير انرژي ها بيشتر است و بايد سرمايه گذاري در انرژي بادي را در اولويت قرار دهيم بنابراين با توجه به نتايج بدست آمده از پژوهش، توصيه سياسي اين است كه، با توجه به فرآواني انواع منابع انرژي هاي تجديد پذير در ايران و از آنجا كه انرژي بادي در مقايسه با ساير انرژي ها بيشترين اثر را بر رشداقتصادي دارد. با سرمايهگذاري در اين واحدتوليدي‌مي‌توان سهم استفاده ازانرژي‌هاي تجديدپذير را درايران افزايش داد.