پيش آيندهاي رفتارهاي پرخطر رانندگي: ادراك خطرات ترافيكي، انگيزه و نگرش نسبت به رانندگي با سرعت غيرمجاز

مقدمه:‌ هدف پژوهش حاضر بررسي قدرت پيش بيني كننده توانايي درك خطرات ترافيكي و نگرش براي انگيزه رانندگي با سرعت غيرمجاز و بررسي قدرت پيش بيني كننده توانايي درك خطرات رانندگي، نگرش و انگيزه براي بروز رفتارهاي پرخطر رانندگي است. روش: در اين پژوهش همبستگي، 100 راننده با روش نمونه گيري تصادفي دردسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي درك خطرات ترافيكي، نگرش و انگيزه نسبت به رانندگي با سرعت و سبقت غيرمجاز بر اساس تئوري رفتار برنامه ريزي شده و رفتارهاي پرخطر رانندگي پاسخ دادند. يافته ها: نتايج نشان داد كه بعد از كنترل سن و جنسيت، هر سه مؤلفه نگرشي شامل پيامد رفتاري، هنجار ذهني و ادراك كنترل رفتاري مي توانند انگيزه رانندگي با سرعت/سبقت غيرمجاز را پيش بيني كنند. همچنين در پيش بيني رفتار پرخطر رانندگي، مؤلفه پيامد رفتاري معني دار بود. همچنين، تنها مؤلفه نگرش نسبت به پيامد رفتار رانندگي با سرعت غيرمجاز قادر به تبيين رفتار پرخطر رانندگي بود و توانايي درك خطر نسبت به نگرش و انگيزه از اهميت كمتري برخوردار بود. نتيجه گيري: توجه به نگرشهاي افراد نسبت به رانندگي باسرعت/ سبقت غيرمجاز و ويژگيهاي روان شناختي كه منجر به افزايش انگيزه رانندگي با سرعت/ سبقت غيرمجاز مي شود براي پيشگيري از اين نوع رانندگي الزامي است.