اثرات ديازينون بر تغييرات هيستومورفومتريك تعداد گابلت و تعداد سلولهاي اپيتليالي بافت روده جنين موش كوچك آزمايشگاهي نژاد Balb/c

زمينه: ديازينون ازگسترده ترين ارگانوفسفره هايي است كه در كشاورزي به كار مي رود. تركيبات ارگانوفسفره در كنترل حشرات و آلودگيهاي زيست محيطي استفاده مي شوند. دراين مطالعه اثرسمي ديازينون بر رشد و نمو جنين و شكل گيري ساختار بافتي روده جنين موش كوچك مورد بررسي قرارگرفته است. روش‌ كار: تعداد 25 سر موش كوچك به 5 گروه 5 تايي تقسيم شدند. گروه كنترل ديازينون دريافت نكرد، گروههاي شم الف و ب، امولسيفاير را به ترتيب به مقدار 0/52 و 5/2 ميكرو ليتر و گروه هاي تجربي الف و ب ديازينون را به ترتيب به مقدار 1/3 و 13 ميكرو ليتر از روز هفتم تا روز هجدهم بارداري يك روز در ميان به صورت استنشاقي دريافت كردند. سپس موش هاي باردار در روز هجدهم تشريح شده و جنين ها براي مطالعه بافتي و هيستومورفولوژي از رحم خارج شد. يافته‌ها: در تمام بررسيهاي ظاهري و هيستومورفومتري اختلاف معناداري بين گروه كنترل و دو گروه شم مشاهده نگرديد. در گروه تجربي ب ناهنجاريهايي نظير جنين و جفت آتروفي شده، خونريزي زير جلدي، جايگاه جنين جذب شده همراه با جفت اضافي ديده شد. در بررسي هيستومورفومتري ميانگين تعداد سلولهاي گابلت در سطحي برابر از طول پرزها در گروه تجربي ب نسبت به گروه هاي تجربي الف و كنترل افزايش نشان دادند گرچه افزايش معنادار نبود. درصد تعداد گابلت به كل هسته هاي مقطع عرضي پرز و تعداد گابلت در 35 ميكرومتر از قطر مقطع عرضي پرز در گروههاي تجربي نسبت به گروه كنترل كاهش معناداري نشان داد. درصد تعداد سلولهاي اپيتليالي در سطح 1000 ميكرومتر مربع از مقطع عرضي پرز بين گروههاي تجربي و گروه كنترل اختلاف معناداري نداشت. نتيجه‌ گيري: مصرف مقادير بالاي ديازينون در موش باردار سبب بروز ناهنجاري هاي ظاهري در جنين شده و همچنين موجب اختلالات هيستومورفومتري در روند تكامل بافت روده جنين ها مي شود.