اثر كوركومين بر هيستومورفومتري اندومتر در موش هاي سوري مدل سندرم تخمدان پلي كيستيك

زمينه: سندرم تخمدان پلي كيستيك (PCOS) سندرمي است با اختلالات اندوكريني و متابوليكي پيچيده و نيز با تغييرات اندومتر همراه است. با توجه به اثرات آنتي اكسيداني و ضد التهابي كوركومين، هدف از اين مطالعه بررسي اثر كوركومين بر هيستومورفومتري اندومتر در موش هاي سوري مدل سندرم تخمدان پلي كيستيك مي باشد. روش‌ كار: در اين مطالعه تجربي تعداد 28 سر موش سوري به 4 گروه مساوي تقسيم شدند. شاهد سالم، شاهد PCOS و تجربي PCOS تيمار شده با كوركومين (غلظت هاي 100 و 200 ميلي گرم بر كيلوگرم). سندرم تخمدان پلي كيستيك در گروه هاي شاهد PCOS و تجربي PCOS با يك بار تزريق عضلاني استراديول والرات القاء شد. كوركومين به صورت داخل صفاقي به گروه هاي تجربي PCOS به مدت 16 روز تزريق شد. به حيوانات گروه شاهد سالم و شاهد PCOSمحلول سالين تزريق شد. در پايان دوره تيمار، بيوپسي آندومتر توسط هماتوكسيلين ائوزين رنگ آميزي و تغييرات پاتولوژيك بررسي شد. داده ها توسط آزمون هاي آماري آناليز واريانس يك طرفه و تعقيبي توكي تحليل شد (0/05 p). يافته‌ها: در مقايسه با گروه شاهد سالم، تعداد غدد و ضخامت اندومتر به طور معني داري كاهش و ضخامت سلول هاي اپي تليال و ضخامت سلول هاي اپي تليال غدد اندومتر در گروه شاهد PCOS به طور معني داري افزايش يافت (0/05 p). تزريق وابسته به دوز كوركومين موجب بهبود معني دار پارامترهاي بافتي در مقايسه با گروه شاهد PCOS شد (05/0 p). نتيجه گيري: تجويز كوركومين به صورت وابسته به دوز آسيب هاي بافتي اندومتر موش هاي سوري مدل سندرم تخمدان پلي كيستيك را بهبود مي بخشد.