اثر 8 هفته تمرين هوازي بر تغييرات سطوح بتااندورفين، كورتيزول، هورمون رشد و عوامل آنتروپومتريك در معتادان رو به بهبود

زمينه : وابستگي به مواد مخدر نوعي بيماري جسمي، رواني و اجتماعي است كه درمان چند جانبه و طولاني مدتي را مي طلبد. اين مطالعه با هدف بررسي اثر 8 هفته تمرين هوازي بر تغييرات سطوح بتااندورفين، كورتيزول، هورمون رشد و عوامل آنتروپومتريك معتادان درحال بهبودي صورت گرفته است. روش كار: در اين مطالعه 30 مرد معتاد در حال بهبودي با رده سني 25-35 ساله، بصورت تصادفي به دو گروه مساوي كنترل و تجربي تقسيم شدند. پروتكل تمرين شامل هشت هفته تمرين هوازي/ سه جلسه در هفته بود كه بمدت و شدت تمرين هر آزمودني بتدريج در پايان هر مرحله افزوده مي شد. اندازه گيري سطوح بتااندورفين، كورتيزول و هورمون رشد به كمك روش الايزا در دو مرحله پيش و پس آزمون انجام شد. از آزمون آماري تي همبسته و مستقل براي بررسي تفاوت ميانگين هاي درون گروهي و بين گروهي استفاده و مقادير 0.05 p از نظرآماري معني دار تلقي شد. نتايج: يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه هشت هفته تمرين هوازي باعث افزايش معني دار غلظت بتااندورفين، هورمون رشد و حداكثر اكسيژن مصرفي نسبت به قبل تمرينات در گروه هوازي شد (0.05 p) ولي غلظت كورتيزول، شاخص توده بدني و درصد چربي بدن با وجود كاهش بعد از تمرين اختلاف معني داري نداشت (0.05 p). همچنين نتايج آزمون تي مستقل بين گروه ها تنها در متغير هورمون رشد معني دار بود (0.05 p). بحث و نتيجه گيري: تحقيق حاضر بيان مي دارد با توجه به اثر مطلوب فعاليت هاي هوازي در افزايش سطح بتااندورفين معتادان در حال بهبودي در مراكز درماني و كلينيك هاي ترك اعتياد از اين تمرينات بهره برده شود.