اثر يك جلسه فعاليت اينتروال شديد در شرايط هايپوكسي و نورموكسي بر غلظت اينترلوكين-6 و 10 سرم در مردان فعال

زمينه: فعاليت بدني موجب تغيير فيزيولوژيك قابل توجهي در سيستم ايمني مي شود. هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير يك جلسه فعاليت اينتروال شديد در شرايط هايپوكسي و نورموكسي بر غلظت اينترلوكين-6 (6-IL) و اينترلوكين-10 (10-IL) سرم در مردان فعال بود. روش كار: تحقيق حاضر از نوع نيمه تجربي بود، بدين منظور10 نفر از دانشجويان داوطلب مرد فعال دانشگاه شهيد بهشتي تهران در اين مطالعه شركت كردند. قبل از شروع فعاليت، پرسشنامه مشخصات عمومي و پزشكي توسط آزمودني ها تكميل شد. بعلاوه برخي از شاخص هاي تركيب بدن آنها يك روز قبل از فعاليت اندازه گيري شد. پس از تعيين ضربان قلب بيشينه، آزمودني ها 19 دقيقه فعاليت اينتروال شديد شامل سه نوبت و هر نوبت شامل سه تكرار 1 دقيقه اي با شدت 80 تا 85 درصد ضربان قلب بيشينه و 2 دقيقه استراحت بين نوبت ها را در دو محيط هايپوكسي و نورموكسي به فاصله يك هفته از هم انجام دادند. قبل، بلافاصله و يك ساعت پس از فعاليت از آزمودني ها نمونه خوني گرفته شد. سپس، فاكتورهاي 6-IL و 10-IL با استفاده روش الايزا اندازه گيري شد. جهت بررسي اثر فعاليت اينتروال شديد در دو محيط بر فاكتورهاي مورد اندازه گيري از آزمون ANOVA دو طرفه مكرر (3×2) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه با وجود افزايش معني دار سطح سرمي 6-IL در اثر فعاليت اينتروال شديد بين دو محيط تفاوت معني داري مشاهده نشد (0.078=p). اما با افزايش سطح سرمي 10-IL در اثر فعاليت اينتروال شديد بين دو محيط تفاوت معني داري مشاهده گرديد (0.003=p). نتيجه گيري: بر اساس نتايج تحقيق حاضر مي توان نتيجه گيري كرد كه فعاليت كوتاه مدت در شرايط هايپوكسي با شدت مناسب مي تواند سبب تعديل پاسخ هاي سيستم ايمني و افزايش سطوح 10-IL شود.