اثربخشي آموزش تنظيم هيجان بر سازگاري اجتماعي و حساسيت بين فردي دانش آموزان مقطع متوسطه

مقدمه: دستيابي به هدف هاي آموزشي و پرورشي با وجود آشفتگي هاي عاطفي ـ سازشي امري مشكل و غيرممكن است، بنابراين پژوهش حاضر درصدد بررسي تأثير آموزش تنظيم هيجان بر سازگاري اجتماعي و حساسيت بين فردي دانش آموزان بود. روش: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي همراه با پيش آزمون پس آزمون با گروه آزمايش و گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر تبريز در سال تحصيلي 96 1395 بود كه به روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب گرديدند و براساس تكميل پرسش نامه حساسيت بين فردي،30 نفر از دانش آموزان، انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. دانش آموزان هر دو گروه به سياهه سازگاري اجتماعي براي دانش آموزان مدارس، پاسخ دادند. گروه آزمايش، به مدت دوازده جلسه، در معرض برنامه آموزش تنظيم هيجان قرار گرفت، سپس در مرحله پس آزمون، هر دو گروه به پرسش نامه هاي پژوهش پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس چندمتغيري و تك متغيره مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد كه آموزش تنظيم هيجان، باعث كاهش حساسيت بين فردي، در گروه آزمايش در مراحل پس آزمون شد. همچنين، ميزان سازگاري اجتماعي در گروه آزمايش ،در مراحل پس آزمون، افزايش يافت و مقايسه ميانگين نمرات پيش آزمون– پس آزمون تفاوت معناداري را نشان داد. نتيجه گيري: باتوجه به اينكه آموزش تنظيم هيجاني مي تواند باعث كاهش حساسيت بين فردي و ارتقاي سازگاري اجتماعي دانش آموزان شود، بهتر است كه در برنامه ريزي هاي آموزشي و پرورشي جنبه هاي عاطفي و هيجاني دانش آموزان مورد توجه قرار گيرد.