مقايسه اثرنانوذرات و ميكروذرات كيتوزان بر آلودگي تجربي به كريپتوسپوريديوم پارووم در موش‌سوري

زمينه: در اين مطالعه اثر ممانعت كنندگي نانوذرات و ميكروذرات كيتوزان بر عفونت كريپتوسپوريديايي بررسي شد. روش‌كار: تعداد 30 سر موش سوري نژاد NMRI، 6-4 هفته به 5 گروه شامل گروه شاهد بدون آلودگي و بدون درمان، گروه شاهد آلوده بدون درمان، گروه آلوده و درمان با ميكرو ذرات كيتوزان به ميزان 5/0 ميلي‌گرم در هر نوبت، گروه آلوده و درمان با نانوذرات كيتوزان به ميزان 5/0 ميلي‌گرم در هر نوبت و گروه آلوده و درمان با نانوذرات كيتوزان به ميزان 1 ميلي‌گرم در هر نوبت تقسيم شدند. به غير از گروه 1، بقيه گروه‌ها 104 عدد اووسيست كريپتوسپوريديوم پارووم دريافت نمودند و گروه‌هاي درمان نيز دارو را به صورت گوارشي دريافت كردند. هر پنج گروه از نظر كاهش وزن، دفع اووسيست، سرولوژي و هيستوپاتولوژي روده بررسي ‌شدند. يافته‌ها: در مقايسه وزن گروه‌هاي كنترل و درمان تفاوت معني‌داري وجود نداشت. دفع اووسيست در گروههاي درمان شده با كيتوزان و نانوكيتوزان كاهش چشمگير داشته و با گروه شاهد تفاوت معني‌دار (05/0P ) داشت. علي‌رغم بيشتر بودن كاهش دفع اووسيست در هنگام مصرف نانوكيتوزان نسبت به ميكروذرات كيتوزان، تفاوت معني‌داري در كاهش دفع اووسيست در مقايسه بين دو درمان مذكور مشاهده نشد. در تست ممانعت از هماگلوتيناسيون نيز گروه‌هاي درمان و كنترل تفاوت معني‌داري را نشان دادند. در بررسي هيستوپاتولوژيك روده تفاوتي بين گروه‌هاي مورد مطالعه ديده نشد. نتيجه‌گيري: نتايج اين بررسي تاثير وابسته به دوز و دوره مصرف كيتوزان و نانوكيتوزان عليه آلودگي تجربي موش‌ها به كريپتوسپوريديوم پارووم را نشان داد. لذا مي‌توان جهت درمان كريپتوسپوريديوزيس از آنها استفاده كرد.