نقش سيستم دوپامينيرژيك D2 هسته آكومبنس و سيستم گلوتاماترژيك ناحيه پري ليمبيك بر رفتارهاي شبه اضطرابي در موش‌هاي صحرايي نر

زمينه: سيستم‌هاي نوروترانسميتري دوپاميني و گلوتاماتي قشر پري فرونتال و هسته اكومبنس در تنظيم رفتارهاي شبه اضطرابي نقش دارند. در ضمن فعاليت سيستم دوپاميني هسته اكومبنس با ورودي­هاي گلوتاماتي كه عمدتاً از پري فرونتال مي­آيد، تنظيم مي­شود. اين مطالعه به نقش سيستم دوپامينيرژيك D2 هسته آكومبنس و سيستم گلوتاماترژيك ناحيه پري ليمبيك بر رفتارهاي شبه اضطرابي در موش‌هاي صحرايي نر مي­پردازد. روش‌كار: اين مطالعه بر پابه چهار آزمايش روي 35 گروه 8‎ تايي موش هاي صحرايي نر صورت گرفته است. بعد از گذشت 5 روز از جراحي در دستگاه استريوتاكسي، از دستگاه Elevated Plus Maze براي ثبت رفتارهاي شبه اضطرابي ناشي از تزريق درون مغزي داروهاي quinpirole (آگونيست گيرنده D2 دوپاميني)، سولپيرايد (آنتاگونيست گيرنده D2 دوپاميني)، NMDA (آگونيست گيرنده NMDA) و D-AP7 (آنتاگونيست گيرنده NMDA) استفاده شد. يافته‌ها: تزريق يكطرفه NMDA (μg/μl9/0) در پري­ليمبيك طرف چپ موجب كاهش رفتارهاي شبه اضطرابي شد )01/0 P)، كه تزريق D-AP7 در اين ناحيه پاسخ ناشي از NMDA را متوقف كرد )01/0 P). همچنين تزريق يكطرفه سولپيرايد (μg/μl6/0و4/0) به پوسته اكومبنس موجب بروز رفتارهاي شبه اضطراب­زدا شد )05/0 P). بعلاوه به‌كارگيري دوز بي‌اثر سولپيرايد (μg/μl2/0) در پوسته اكومبنس موجب تقويت اثر دوز پايين NMDA )05/0 P) و كاهش پاسخ دوز بالاي آن در پري‌ليمبيك شد )01/0 P (. نتيجه‌گيري: نتايج بيانگر اثر تنظيمي سيستم دوپاميني D2 پوسته اكومبنس بر رفتارهاي شبه اضطراب‌زداي ايجاد شده از تزريق NMDA در ناحيه پري‌ليمبيك مي­باشد.