خشونت و پرخاش‌گري در شبكه‌هاي اجتماعي مجازي از ديدگاه نوجوانان: يك مطالعه پديدارشناسي

گسترش فضاي مجازي، زمينه ارتباطات مجازي در ميان نوجوانان و گروه‌هاي همسالان‌شان را فراهم ساخته است و در نتيجه ممكن است آسيب‌هاي ارتباطي در فضاي مجازي ايجاد گردد. خشونت مجازي يكي از آسيب‌هايي است كه مي‌تواند زمينه را براي انواع خشونت‌هاي متداول فراهم كند. هدف پژوهش حاضر بررسي تجارب نوجوانان از خشونت و پرخاش‌گري در فضاي مجازي به روش كيفي از نوع پديدارشناسي بود. اطلاعات با استفاده از مصاحبه نيمه ساختار يافته و به روش كولايزي جمع‌آوري مي‌گرديد. 16 دانش‌آموز 14 تا 16 ساله منطقه 18 تهران كه در شبكه‌هاي اجتماعي مجازي فعال بودند بر اساس معيارهاي ورود به پژوهش انتخاب شدند. تحليل مصاحبه‌ها منجر به شناسايي 2 مضمون اصلي (حاضرجوابي و قلدرنمائي) و 7 مضمون فرعي (انگيزه، الگوسازي، انتقال جدال كلامي، نمايش خود جعلي، دعواي مجازي، دعواي گروهي مجازي و تشديد دعوا) و 102 مفهوم اوليه شد. به هر حال، خشونت در شبكه‌هاي اجتماعي مجازي ابتدا به صورت الگوسازي جدال كلامي تجربه مي‌شود و سپس با نمايش خود جعلي به صورت قلدر نمائي نشان داده مي‌شود تا نياز به ديده شدن و مطرح شدن را ارضاء نمايند.