محتواي برنامه درسي مبتني بر توسعه آينده پژوهي در آموزش عالي ايران:پژوهش كيفي

آموزش عالي بر اثر عواملي مانند كاهش كيفيت آموزش و عدم تناسب با نيازهاي دانشجو و جامعه با چالش هاي زيادي روبرو بوده است .لذا در پاسخ به اين چالش ها ،آموزش عالي براي ارتقاي كيفيت فرصت هاي يادگيري، بايد در محتواي  برنامه هاي درسي آينده جهت گيري نويني را دنبال كند.بنابراين مي توان ادعا نمود كه يكي از متغيرهاي مهم كه مي تواند بر رشد توانايي آينده پژوهي دانشجويان تأثيرگذار باشد، محتواي برنامه درسي است.هدف اين  پژوهش طراحي محتواي برنامه درسي  مبتني بر  توسعه آينده پژوهي در آموزش عالي بود  كه باشيوه  پژوهشي كيفي و با استفاده از راهبرد مبتني بر نظريه داده بنياد انجام شد. در اين راستا با استفاده از رويكرد هدفمند و بكارگيري معيار اشباع نظري، مصاحبه هايي نيمه ساختار يافته با  14 نفر از اساتيد  صاحب نظران حوزه برنامه درسي و آينده پژوهي در دانشگاه هاي  استان فارس انجام شد، براي بدست آوردن اعتبار و روايي داده ها از دو روش بازبيني مشاركت كنندگان و مرور خبرگان غير شركت كننده در پژوهش استفاده شد. نتايج تحليل داده ها در طي سه مرحله، كدگذاري باز، كدگذاري نظري و كدگذاري انتخابي با كمك نرم افزار    MAXQDA 12  به مفاهيم مجزا تفكيك شدند و 19مقوله كلي به دست آمد. اين مقاله يافته هاي مطالعه را در چارچوب مدل پارادايمي شامل: شرايط علي (3مقوله )، پديده محوري (بازنگري محتواي برنامه درسي با تاكيد بر آينده پژوهي)، راهبردها (6 مقوله)، زمينه (3 مقوله)، شرايط مداخله گر (2مقوله)  و پيامدها (4مقوله) تحليل كرده است.