شورش مصر؛ استراتژي آتن براي واگرايي در شاهنشاهي هخامنشي و تدابير اردشير اول

Egyptian Rebellion: Athens’s Strategy for Causing Divergence in the Achaemenid Empire and the Policy of Artaxerxes I

مطالعه درباره تاريخ شاهنشاهي هخامنشي پس از مرگ بنيان گذار آن طي دو قرن، حاكي از آن است كه آنها پس از هرسال ناآرامي خشونت آميز تنها به طور متوسط چند سال مسالمت آميز را پشت سر گذاشته اند كه نيازمند آسيب شناسي دقيق تر از زواياي متفاوتي است. هنگامي كه مصريان از مرگ خشايارشا و از كشمكشي كه بر سر جانشيني او درگرفته بود، آگاهي يافتند؛ تصميم گرفتند تا براي استقلال خويش بجنگند. از مطالعه منابع باستاني چنين برمي آيد كه شورش مصر در قياس با عصيان هاي پيشين، بيشترين آسيب ها را بر پيكره شاهنشاهي هخامنشي وارد كرده است. انگيزه و هدف تحقيق حاضر، آسيب شناسي طغيان مصر درجهت شناسايي ماهيت آن، كشف عوامل و متغيرهاي موثر در روند ايجاد ثبات و بي ثباتي، نحوه هم گرايي يا واگرايي در ساتراپي مصر دوره هخامنشي است؛ مطلبي كه در تحقيقات پيشين توجه چنداني بدان نشان داده نشده است. تحقيق ازنظر روش و ماهيت، به صورت توصيفي-تحليلي انجام شده است. مستندات موجود در پژوهش به صورت كتابخانه اي گردآوري و ارزيابي شده اند. دستاورد يا نتيجه كلي پژوهش حاضر، حاكي از آن است كه نوعي بي ثباتي سياسي در ساتراپي مصر وجود داشته كه در عام ترين مفهوم آن، عبارت از ناپايداري قدرت سياسي مستقر و جابه جايي موقتي مناصب بازيگران سياسي بوده است.

There were few governments in ancient Iran that were completely protected from political turmoil and instability. The studies on the history of the Achaemenid Empire two centuries after the death of Cyrus the Great indicate that they faced many revolts and rebellions. When the Egyptians were informed of the death of Xerxes and the conflict that had arisen over his replacement, they decided to fight for their independence. Therefore, they immediately provided an army and from 460 to 454 BCE they rebelled against the Persians. The purpose of the present study is to examine the process of Egyptians’ insurrection during the reign of Artaxerxes I and to identify the factors that were effective in creating stability/instability or convergence/ divergence in the Egyptian territory under the rule of the Achaemenid. The results of the article indicate that in the satrapy of Egypt, there was an instability in the established political power and a temporary change of the positions of the politicians.