كليدواژه :
مفاهيم روابط بين الملل , نسبيت , جهانشمولي , جك دانلي , جهاني-محلي شدن
چكيده فارسي :
اين مقاله در صدد تبيين همپيوندي و هم تكميلي امور نسبي و جهانشمول در روابط بين الملل است. با اين باور كه بر اساس نظريه وحدت در عين كثرت، مي توان داراي وحدت جهان بيني و كثرت روش بود، در نظريه جهانشمولي نسبي نيز مي توان در عين بهره مندي از اصول اوليه ثابت و عام و جهانشمول، داراي الگوها و قواعد ثانويه، متكثر، متنوع، متعدد، متغير و خاص مبتني بر عدم قطعيت و تحول پذيري بود. مقاله در صدد تسري نظريه جهانشمولي نسبي جك دانلي در زمينه حقوق بشر به مفاهيم عمده روابط بين الملل از قبيل: حاكميت، دولت، قدرت، امنيت، سود، منافع ملي، نظم و ارزش است. در پاسخ به اين پرسش كه چرا مفاهيم روابط بين الملل در هسته مركزي خود جهانشمول و مطلق و در پوسته سيال، نرم و ژلاتيني خود نسبي و اقتضايي هستند، مقاله با بهره گيري از روش تبييني، چنين نتيجه مي گيرد كه علت ان ماهيت تناقض نماي عصر جهاني- محلي شدن است كه در ان ديالكتيك وحدت ارزش ها و كثرت روش ها منجر به برسازي متقابل و تعامل پوياي عام و خاص در چارچوب جهانشمولي نسبي مي شود.
چكيده لاتين :
The present study aimed to clarify the connectivity and complementarity of relative and universal affairs in international relations. Believing that, based on the “unity despite plurality” approach, it is possible to have one worldview despite the plurality of methods, it would be possible to have the basic, fixed, general, and universal principles, despite having secondary, multiple, diverse, numerous, changing, and specific models and rules based on uncertainty and evolution in the relative universality theory. The article tries to extrapolate the theory of « relative universality » developed by Jack Donnelly as regards the concept of human rights to the main concepts of IR such as sovereignty, State, power, security, gain, national interest, order and values. In response to the question of why the IR concepts are universal and absolute in their pivotal core as well as relative and contextual in their fluid, soft and gelatinous shell, the article concludes, through an explicative method, that it is due to the paradoxical nature of glocalization era in which the dialectics of unity in values and plurality in methods leads to the mutual construction and dynamics interaction of particularity and generality in the framework of « relative universality ».
