مسئله عليت در نظريه‌هاي روابط بين‌الملل

The Problem of Causality in International Relations Theories

مسئله عليت وبحث امكان يا عدم امكان تبيين علي سياست بين‌الملل يكي از مهم‌ترين موضوعات فرانظري در حوزه روابط بين‌الملل است كه توجه بسياري از انديشمندان و مكاتب نظري اين رشته را به خود جلب نموده است. در اين پژوهش تلاش داريم تا يك شماي كلي را از مجادله و مباحثه نظريه‌پردازان روابط بين‌الملل در رابطه با مسئله عليت ترسيم نماييم و نشان دهيم كه در حوزه نظريه‌پردازي روابط بين‌الملل به‌طوركلي چه طيفي از نگرش‌ها و رويكردها در اين رابطه شكل گرفته است. بدين منظور ما ابتدا يك چارچوب كلي را از مباحث فرانظري روابط بين الملل ارائه داده‌ايم سپس نظريه‌هاي مختلف را در اين قالب جاي داده و نگرش آن‌ها را پيرامون مسئله عليت تشريح نموده‌ايم. اين چارچوب كلان شامل سه طيف پوزيتيويسم، پست پوزيتيويسم و آنتي پوزيتيويسم مي‌باشد. پوزيتيويسم نگرش‌هاي جريان اصلي را در برمي گيردكه مبتني بر هستي شناسي واقع گرا و معرفت شناسي مبنا گرايانه است، پست پوزيتيويسم شامل رويكردهاي ميانه است و آنتي پوزيتيويسم به نگرش‌هاي راديكال و پست مدرن اشاره دارد كه در تقابل كامل با پوزيتيويسم قرار مي‌گيرد.

The question of causality, whether or not it is possible to explain causality in international politics, is one of the most important transnational issues in the field of international relations that has attracted the attention of many scholars and theoretical schools in this field. In this study we attempt to draw a general schema of the controversy and debate of international relations theorists on the cause of causation and to show what spectrum of attitudes and approaches have generally formed in the field of international relations theorizing. To this end, we first present a general framework of transnational themes of international relations, then incorporate various theories into this framework and outline their attitudes towards the issue of causality. This macro framework comprises three types of positivism, post positivism, and anti-positivism. Positivism encompasses mainstream attitudes based on realist ontology and fundamentalist epistemology, post positivism incorporates moderate approaches, and anti positivism refers to radical and postmodern attitudes that are in stark contrast to positivism.