نقش پليس در تامين امنيت و ارتقاي آن

توليد و حفظ امنيت از مهم‌ترين مقولاتي است كه از ديرباز تا كنون جزء مسئوليت دولت‌ها و نيروهاي امنيتي به ويژه پليس بوده است. ماده 4 قانون نيروي انتظامي ‌نيز استقرار نظم و امنيت در جامعه را جزء وظايف و مأموريت‌هاي اصلي پليس ايران دانسته است. در تفكر سنتي، نظر عموم اين بود كه وظيفه پليس نه در پيشگيري از جرائم؛ بلكه بعد از وقوع جرم است. اما تحول در مفاهيم امنيت و آشنايي نظري با عوامل مؤثر بر رفتار انسان‌ها از جمله عوامل مؤثر بر گرايش انسان به جرم و اعمال خلاف، رويكرد جديدي در جرم‌شناسي و بالطبع در وظايف پليس به وجود آورده است. اين نگاه با رهيافت جديد كه علاوه بر مسائل و تئوري‌هاي نظري به مرور از قوت و حمايت‌هاي فراواني برخوردار شد؛ بر اولويت پيشگيري از جرائم در مقابله با جرائم و ايجاد جامعه‌اي به دور از قانون‌شكني استوار است. بنابراين در رويكرد نوين، از وظايف پليس جلوگيري از جرائم مي‌باشد كه به يك مسئله مهم و اساسي در كشورهاي توسعه‌يافته تبديل شده است. اين پژوهش در صدد بررسي نقش پليس در حفظ امنيت و ارتقاي آن مي‌باشد. امنيت مبتني بررويكردهاي مختلف مي‌باشد كه خاستگاه‌هاي متفاوت را نيز دارا مي‌باشند. اين پژوهش از نظر نوع بنيادين و روش تحقيق آن توصيفي مي‌باشد. يافته‌ها و نتايج: توليد امنيت و ايجاد زمينه‌هاي ارتقاي ان به طور كلي يك گام پيش از پيشگيري است.پليس به عنوان محوري ترين نهاد در برقراي امنيت و آسايش خاطر مردم بايد حداكثر تلاش خود را جهت تعامل با تمام سازمان‌ها برقرار نمايد . بي‌شك زماني پليس خواهد توانست به هدف والا خود برسد كه مردم و ساير نهاد‌ها مشاركتي فعال را جهت ارتقاي امنيت داشته باشند.