نقش اخلاق در تعامل استراتژيك بين حسابرس مستقل و مديريت بر پايه نظريه بازي

اخلاق نقش بسيار مهمي در جامعه ايفا مي كند. بسياري از مدل هاي اقتصادي فرض مي كنند كه اشخاص به لحاظ اقتصادي در شرايط منطقي قرار داشته و موقعيت هايي كه فرد در آن ممكن است از منافع اقتصادي شخصي به نفع عموم صرف نظر نمايد را ناديده مي گيرند. اين پژوهش مدل تعامل استراتژيك بين حسابرسان و مديريت را تبيين نموده و به مدير اجازه مي دهد زماني كه نتايج اقتصادي غير منطقي ناشي از رفتار اخلاقي در تضاد با منافع شخصي است را انتخاب نمايد. يكي از فرض هاي اين مدل اين است كه، درصد خاصي از مديران خود را در استراتژي گزارشگري مالي متقلبانه درگير نمي كنند چرا كه انجام اين كار را غير اخلاقي مي دانند. اگر رسوايي هاي اخير حسابداري نشانگر بحران اخلاقي باشد، اين مدل نويد آن را مي دهد كه افزايش درصد مديران علاقه مند به اعمال اخلاقي منجر به كاهش گزارش هاي مالي متقلبانه مي شود. مدل ارايه شده همچنين تاثير افزايش پاداش براي ارتكاب تقلب (شامل گزينه هاي متعدد تصاحب سهام، ايجاد محدوديت در سهام و انگيزه هاي عملكردي مبتني بر گزارشات حسابداري) و تاثير افزايش مجازات براي كشف تقلب (مانند مجازات هاي سنگين در قانون ساربينز اكسلي) را نيز تبيين مي نمايد.