نقش درياي خزر در مناسبات عصر ايلخاني

درياي خزر بزرگ ترين درياچه جهان است كه به دليل قرار گرفتن بين قاره هاي آسيا و اروپا از نظر اقتصادي و سياسي اهميت زيادي براي كشورهاي حاشيه آن از جمله ايران داشته است. اين دريا و نواحي مجاور، نقشي مهمي در مناسبات تجاري و سياسي عصر ايلخاني داشت و بازرگانان نواحي مختلف از طريق درياي خزر به برقراري مناسبات تجاري با غرب و شرق و نيز نواحي ساحلي آن مي پرداختند؛ در اين ميان، موقعيت ارتباطي و توليدات مناطق پيرامون در جذب بازرگانان خارجي اهميت فراواني داشت. تجار از جمله تاجران ونيزي و جنوايي با تردد در شهرهاي تجاري غربي و جنوبي درياي خزر همچون دربند، بردعه، شماخي، تبريز و آمل با آنها دادوستد داشتند. دستيابي بر نواحي غربي درياي خزر كه در روند فعاليت هاي تجاري اين دوره اهميت فراواني داشت، خود عاملي براي بروز اختلاف ميان ايلخانان و اردوي زرين بود. اين دو قدرت كه ادعاي حاكميت بر نواحي مورد اختلاف، از جمله ناحيه قفقاز را داشتند، به منازعات مختلف با يكديگر پرداختند كه اين امر، رونق تجاري اين منطقه و رفت وآمد كاروان هاي تجاري را با محدوديت هايي مواجه مي ساخت. بررسي نقش درياي خزر در مناسبات سياسي و تجاري عصر ايلخانان و مبادلات بازرگاني كه از طريق اين دريا و نواحي اطراف آن صورت مي گرفت، از اهداف پژوهش حاضر است.